Resztki z rosyjskich magazynów? Rzadki BTR na wojnie

Pojazd z poniższego zdjęcia może pochodzić z magazynu 38. Instytutu Badawczego w Kubince. Gdyby ta teza okazała się prawdziwa, byłby to kolejny przykład techniki wojskowej pochodzącej z tego ośrodka, którą dostrzeżono na Ukrainie. Pierwszym takim przypadkiem były zdobyte na Gruzinach w 2008 roku bojowe wozy piechoty BMP-1U Szkwał. Później do listy dołączył samobieżny armatomoździerz 2S31 Wiena.

BTR-90 pierwotnie miał zastąpić w linii pojazdy z rodziny BTR-80, jednak projekt nie znalazł uznania wśród decydentów. Na początku lat 90. w Federacji Rosyjskiej po prostu brakowało środków na takie zakupy, więc większość bojowych wozów piechoty BTR-90 z partii wdrożeniowej trafiła do magazynów. Nie wiadomo, ile egzemplarzy zbudowano. Wiele źródeł podaje liczbę około 130-150 wozów, jednak są i takie, które szacują, że powstało między 80 a 200 sztuk.

BTR-90 to rosyjski kołowy bojowy wóz piechoty produkowany przez Arzamaską Fabrykę Maszyn (AMZ). Zaprezentowany w 1994 roku pojazd miał być następcą rodziny BTR-80. Pojazd posiada odmienny kształt kadłuba, bez charakterystycznych szyb na przedzie, co zwiększyło jego odporność na ostrzał od frontu.

W miejsce dotychczasowej wieży umieszczono tę z bojowego wozu piechoty BMP-2. Tym samym uzbrojenie główne BTR-90 stanowi armata automatyczna 2A42 kalibru 30 mm, z którą sprzężono uniwersalny karabin maszynowy PKT kal. 7,62 mm. Oprócz tego pojazd posiada wyrzutnię przeciwpancernych pocisków kierowanych 9M113 Konkurs oraz granatnik automatyczny AGS-17D kal. 30 mm.

Układ konstrukcyjny pojazdu jest tożsamy z wcześniejszymi BTR-60, 70 i 80, z przedziałem napędowym z tyłu kadłuba, desantowym pośrodku i bojowym w przedniej części wozu. BTR-90 napędzany jest przez silnik wysokoprężny o mocy 510 KM, jednak w planach było wdrożenie mocniejszego motoru, który generował 630 KM. Masa wozu wynosi 20,9 tony, zaś prędkość maksymalną określono na 100 km/h.

Podobnie jak poprzednie radzieckie kołowe transportery opancerzone także BTR-90 ma zdolność samodzielnego pokonywania przeszkód wodnych metodą pływania, osiągając prędkość do 9 km/h. Kadłub pojazdu w przedniej półsferze ma chronić załogę przed amunicją 14,5 mm, jednak istnieje możliwość montażu na nim dodatkowych modułów pancerza, w tym reaktywnego Tifon. Wozy tego typu wdrożono do służby jedynie w rosyjskiej Gwardii Narodowej (Rosgwardii).