„Ptaki Madziara" atakują rosyjską wyrzutnie rakiet termobarycznych

W okolicach połowy lutego Rosjanie utracili prawdopodobnie pierwszy egzemplarz wieloprowadnicowej wyrzutni rakiet termobarycznych TOS-2, która to została zniszczona w wyniku ataku drona FPV. Pod koniec marca opublikowane zostało kolejne nagranie dotyczące tego pojazdu, który teraz został zaatakowany przez operatorów dronów z 414. Samodzielna Brygada Uderzeniowa Bezzałogowych Samolotów Powietrznych zwanych „Ptakami Madziara”. Do uderzenia na cel także zostały wykorzystane drony FPV w liczbie dwu sztuk, które uszkodziły wyrzutnię, jednak nie zniszczyły jej.

Jak widzimy, uszkodzony pojazd otrzymał dodatkową osłonę kabiny załogi oraz samej wyrzutni i był opuszczony przez załogę podczas ataku. Jeżeli chodzi o ten typ artylerii rakietowej, to Rosjanie ponieśli w wyniku walk na Ukrainie przez ostatnie ponad trzy lata liczne straty w flocie tych pojazdów. Mowa tutaj (według danych Oryxa) o utraceniu bezpowrotnym (zniszczenia i przejęcia przez Ukraińców) przynajmniej 25 gąsienicowych TOS-1A (kolejne sześć sztuk zostało uszkodzonych) oraz ośmiu przeznaczonych do nich pojazdów transportowo-załadowczych TZM-T. Do tego należy doliczyć teraz po jednym zniszczonym i uszkodzonym egzemplarzu TOS-2.

TOS-2 Tosoczka to samobieżna kołowa wyrzutnia pocisków termobarycznych kalibru 220 mm, mieszcząca 18 rakiet (w trzech rzędach po sześć pocisków), co jest mniejszą jednostką ognia względem cięższego odpowiednika, jakim jest TOS-1A. Donośność tego systemu artyleryjskiego określa się na 6-10 km w zależności od typu używanego efektora, jednak obecnie Rosjanie pracują nad poprawą tego parametr, czego efektem mają być pociski o zasięgu rażenia 20-24 km. Jedną z różnic TOS-2 względem TOS-1 jest system samozaładowczy, dzięki czemu wyeliminowano konieczność używania dodatkowego specjalistycznego wozu amunicyjnego. Zmodernizowany miał zostać także system kierowania ogniem, który został zautomatyzowany i wyposażony w dodatkowe elementy zwiększające precyzję prowadzonego ognia.

Wbrew wcześniejszym zapowiedziom system nie został osadzony na nośniku gąsienicowym wywodzącym się z rodziny Armata. Zdecydowano się na wykorzystanie podwozia kołowego w postaci wojskowego samochodu ciężarowego Ural-63706 6 × 6 z rodziny Tornado-U. Decyzja ta najprawdopodobniej spowodowana jest doświadczeniami wyciągniętymi z udziału systemów TOS-1A w konflikcie syryjskim. Kołowe podwozie zapewnia większą mobilność oraz łatwiejszy transport powietrzny.