M2 Bradley – najlepszy BWP na Ukrainie?

Świadomość sytuacyjna

M2A2ODS-SA nie jest najnowszą wersją Bradleya w służbie. Jest to wóz zmodernizowany, częściowo doprowadzony do standardu reprezentowanego przez nowsze warianty takie jak M2A3 albo M2A4. Większość prac modernizacyjnych skoncentrowano na poprawie świadomości sytuacyjnej oraz siły ognia. Zasadniczą częścią programu była całkowita wymiana systemu kierowania ogniem oraz elektrooptyki działonowego na rozwiązania stosowane w nowocześniejszym M2A3.

Oznacza to, że zwierciadło głowicy celownika głównego jest stabilizowane w pionie i poziomie. Nowy przyrząd celowniczy działonowego nosi nazwę IBAS (ang. Improved Bradley Acquisition Subsystem) Block I. Dysponuje dzienną kamerą czarno-białą. W wersji Block II otrzymał kolorową kamerę dzienną oraz kamerę termowizyjną FLIR 2. generacji. Dodatkowo moduł wyposażono w bezpieczny dla oczu dalmierz laserowy. Optyka charakteryzuje się szerokim zakresem przybliżenia obrazu: 4x, 12x, 24x i 48x. To pozwala na wykrycie i identyfikację celów nawet na dużych odległościach oraz ich ostrzelanie. Dowódca dysponuje jedynie podglądem z przyrządów celowniczych działonowego oraz zestawem peryskopów. Niestety wersja M2A2 nie posiada panoramicznego przyrządu obserwacyjno-celowniczego, który wprowadzono dopiero w wersji M2A3.

Siła ognia

Uzbrojeniem głównym pojazdu jest armata automatyczna M242 Bushmaster kalibru 25 mm. Broń jest zasilana amunicją 25 x 137 mm. Stosowane są naboje z pociskami: przeciwpancernym, podkalibrowym, z odrzucanym sabotem (ang. Armor Piercing Discarding Sabot, APDS) typu M791, odłamkowo-burzącym z ładunkiem zapalającym (ang. High Explosive Incendinary, HEI) typu M792, a także przeciwpancernym, podkalibrowym, z odrzucanym sabotem, stabilizowanym brzechwowo (ang. Armor Piercing Fin Stabilized Discarding Sabot, APFSDS) typu M919. Zapas amunicji do armaty wynosi 900 naboi, z czego 300 jest w gotowości do natychmiastowego użycia w dwóch zasobnikach w koszu wieży. Zazwyczaj lewy zasobnik mieści 70 naboi APDS lub APFSDS, a prawy 230 naboi HEI. Zasobniki można załadować odwrotnie w zależności od przewidywanego zagrożenia.

Ukrainie dostarczana jest nowoczesna amunicja APFSDS M919. Pocisk posiada rdzeń ze stopu zubożonego uranu oraz zdolność do przebicia jednorodnego walcowanego pancerza stalowego o grubości do 100 mm. Oznacza to, że amunicja ta może przebić pancerz boczny rosyjskich czołgów, gdzie maksymalna grubość stali wynosi 80 mm. Natomiast w zależności od typu pojazdu burty rosyjskich wież mają grubość od 70 do około 100 mm. Oznacza to, że pomimo niepozornego kalibru armata M242 strzelająca amunicją M919 może poważnie zagrozić nawet nowoczesnym czołgom podstawowym przy ostrzale boków pojazdu, w niektórych wypadkach również wieży, oraz oczywiście rufy czołgu.

Uzbrojenie pomocnicze M2A2ODS-SA stanowi sprzężony z armatą automatyczną uniwersalny karabin maszynowy M240 kalibru 7,62 mm. Zapas amunicji do ukm wynosi 2,200 naboi 7,62 x 51 mm, z czego 800 jest gotowych do natychmiastowego użycia. Wóz wyposażono także w dwie wyrzutnie granatów dymnych M257 kalibru 66 mm.

Zasadniczym uzbrojeniem przeciwpancernym jest podwójna wyrzutnia przeciwpancernych pocisków kierowanych BGM-71 TOW-2. System uzbrojenia może strzelać pociskami BGM-71D TOW-2, BGM-71E TOW-2A, BGM-71F TOW-2B oraz BGM-71H TOW-2BB. Pocisk TOW-2 jest w stanie przebić około 900 mm jednorodnego walcowanego pancerza stalowego. Może więc pokonać przedni pancerz większości rosyjskich czołgów, jeżeli ten nie jest dodatkowo ekranowany wybuchowym pancerzem reaktywnym. By zwiększyć szansę na zniszczenie tak chronionego wozu, powstał wariant TOW-2A, który posiada tandemową głowicę kumulacyjną zdolną do przebicia około 1000 mm jednorodnego walcowanego pancerza stalowego lub 900 mm po pokonaniu wybuchowego pancerza reaktywnego.

TOW-2B jest pociskiem typu OTA, czyli Overfly Top Attack. Zamiast trafić bezpośrednio w cel, przelatuje nad nim. W chwili, gdy jego sensory wykryją obecność celu bezpośrednio pod pociskiem, zdetonowane zostają dwa ładunki EFP (Explosively Formed Penetrator, pol. „penetrator formowany wybuchowo”), które uderzają w strop wieży lub kadłuba. Z kolei wariant TOW-2BB posiada głowicę burzącą zdolną do pokonania 200 mm podwójnie wzmocnionego żelbetu. TOW-2BB Służy do niszczenia umocnień polowych, żelbetowych bunkrów oraz budynków, w których może się kryć piechota przeciwnika.

Jak więc widać, M2A2ODS-SA dysponuje dużą siłą ognia, która pozwala mu podjąć walkę i mieć przewagę nad transporterami opancerzonymi i bojowymi wozami piechoty użytkowanymi przez Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej.

Pancerz i mobilność

Jak chroniony jest amerykański bojowy wóz piechoty? Zasadniczą skorupę wieży i kadłuba wykonano z walcowanych płyt z pancernych stopów aluminium oznaczonych jako 5083 i 7039. Elementy te są ze sobą spawane. Następnie na przednie i boczne powierzchnie skorupy wieży oraz kadłuba nakładane i mocowane za pomocą masywnych śrub są płyty walcowane, które najprawdopodobniej wykonano ze stali pancernej wysokiej twardości.

Takie opancerzenie zapewnia pełną ochronę przed radziecką amunicją 30 x 165 mm typu 3UBR6 z czepcem balistycznym (Armor Piercing Ballistic Cap, APBC), która pozostaje najpowszechniej spotykanym typem naboju przeciwpancernego do armat automatycznych 2A42 i 2A72 kalibru 30 mm. Opancerzenie to powinno również zapewniać pewien zakres ochrony przed amunicją APDS typu 3UBR8, jednak ta jest rzadko spotykana. Natomiast ta konfiguracja pancerza jest nieskuteczna przeciwko amunicji APFSDS typu 3UBR11, lecz wiele wskazuje na to, że nabój ten nie został wdrożony na większą skalę w SZ FR.

Ochronę można również wzmocnić modułami wybuchowego pancerza reaktywnego BRAT-1A1, BRAT-1A2 i BRAT-2. Moduły te podwyższają poziom ochrony przeciwko amunicji kinetycznej armat automatycznych oraz przed głowicami kumulacyjnymi o przebijalności około 500-550 mm jednorodnego walcowanego pancerza stalowego. W bazowej konfiguracji M2A2ODS-SA ma masę około 30 ton. Wraz z dodatkowymi modułami wybuchowego pancerza reaktywnego BRAT wartość ta wzrasta do między 30 a 40 ton.

M2A2ODS-SA jest napędzany silnikiem wysokoprężnym w układzie V8 Cummins VTA-903T, który generuje około 600 KM. Prędkość maksymalna na drodze utwardzonej to 61 km/h. Zasięg operacyjny wynosi około 400 km przy pełnym zapasie paliwa, tj. 662 litrach. Wóz posiada trzyosobową załogę (dowódca, działonowy, kierowca). Przewiezie także sześciu lub siedmiu żołnierzy desantu.

Podsumowanie

Nie ulega wątpliwości, że M2A2ODS-SA jest jednym z najlepszych bojowych wozów piechoty wykorzystywanych w wojnie na Ukrainie. Bradley dysponuje dużą siłą ognia, wysokim poziomem ochrony, a także dobrą mobilnością taktyczną. Jest w stanie przewieźć nie tylko drużynę piechoty, ale także zapas amunicji, ręcznej broni przeciwpancernej oraz wyposażenia i innych zapasów potrzebnych żołnierzom do skutecznego działania na polu walki. Oczywiście M2A2ODS-SA nie jest pozbawiony pewnych słabości. W tym miejscu można wymienić choćby brak panoramicznego przyrządu obserwacyjno celowniczego dowódcy. Z pewnością pomocne byłoby zastosowanie aktywnego systemu obrony i nowocześniejszego zestawu wybuchowego pancerza reaktywnego.

W najbliższym czasie raczej nie można spodziewać się przekazania Ukrainie bardzo dużej liczby bojowych wozów piechoty M2 Bradley, przynajmniej nie do czasu, gdy wdrożony do służby zostanie bojowy wóz piechoty M30. Z pewnością nie pomaga polityczny impas w amerykańskim Kongresie związany z uchwaleniem kolejnej transzy pomocy wojskowej dla Ukrainy. Alternatywą jest wznowienie produkcji wozów M2 w najnowszej wersji M2A4, co pozwoliłoby na uzupełnienie zapasów U.S. Army, a następnie przekazanie Ukrainie wozów w starszych wersjach.