Fałszywy alarm na temat masowej produkcji Szachidów w Rosji

Obliczenia przeprowadzone przez jednego z ukraińskich ekspertów ds. rozwoju rynku lotniczego Bohdan Dolintse mogłyby rzeczywiście budzić niepokój. Oszacował on bowiem na podstawie „danych” z początku października 2024 roku, że Rosja produkuje około 400 dronów Szachid tygodniowo, a więc 75 dziennie. Zgodnie z tymi obliczeniami Rosjanie mogliby więc w ciągu tylko jednego miesiąca zebrać około 1500 Szachidów, by je później salwą wystrzelić na Ukrainę.

Żaden system obrony przeciwlotniczej nie byłby w stanie zwalczyć takiej ;iczby środków napadu powietrznego. Nawet przy założeniu, że ukraińscy przeciwlotnicy miałby skuteczność 80%, to i tak by to oznaczało przebicie się nad właściwe cele aż 300 rosyjskich dronów. Miałoby to katastrofalne skutki, ponieważ każdy z Szachidów przenosi czterdziestokilogramową głowicę bojową przy kilku/kilkunastometrowej celności. Co gorsza ta, dziewięćdziesięcioprocentowa skuteczność dotyczy jedynie ataków kilkunastokrotnie mniejszych, gdy do zwalczenia jest około stu statków powietrznych.

Przy jednoczesnym ataku 1500 dużych dronów dalekiego zasięgu taka ocena nie ma niestety zastosowania. W tym przypadku liczy się już bowiem nie tylko skuteczność, ale przede wszystkim ilość środków przeciwlotniczych jakie są w systemie, w tym przede wszystkim rakiet. Jest mało prawdopodobne, by ta ilość była w stanie wyjść naprzeciw rosyjskiej mocy produkcyjnej Szachidów, jaką określił Bohdan Dolintse. Na szczęście mamy w tym przypadku do czynienia najprawdopodobniej z ogromnym przeszacowaniem.

Przede wszystkim nie wiadomo skąd Dolintse ma informacje o mocy produkcyjnej rosyjskich zakładów produkujących Szachidy. Z jego wypowiedzi w kanale telewizyjnym „My Ukraina” wynika, że swoje obliczenia oparł na danych z pierwszego tygodnia października, jednak nie wyjaśnił jak uzyskał do nich dostęp. Co ciekawe nagranie to bardzo szybko przestało być dostępne, chociaż można się z nim jeszcze zapoznać na „Telegramie”.

Niewiarygodność ocen Dolintse zaczyna być szczególnie widoczna, gdy spróbujemy sobie odpowiedzieć na pytanie, co robią Rosjanie z produkowanymi tak masowo Szachidami. Ukraiński komentator odniósł się bowiem do ataku w nocy z 20 na 21 czerwca 2024 roku na Jejsk w Kraju Krasnodarskim, w czasie którego Ukraińcom miało się podobno udać zniszczyć ponad 400 dronów Szachid. Według Dolintse miała to być właśnie „tygodniowa dostawa”. Przy takich szacunkach rosyjski przemysł miałby od tego czasu wyprodukować około 5600 irańskich bezzałgowców. Na Ukrainę wystrzelono ich jednak w tym okresie ponad dwukrotnie mniej.

Najgorszy był wrzesień, ponieważ ataki Szachidami były prowadzone każdego dnia. W sumie Rosjanie mieli wystrzelić na Ukrainę 1339 takich dronów, z czego 1107 zostało zestrzelonych (co oznacza skuteczność około 82%). Trudno jest więc przypuszczać, że Rosja mając zapas jeszcze kilku tysiecy tysięcy Szachidów, by z nich nie skorzystała. I w tym przypadku ocena Dolintse nie ma żadnego sensu.

Niestety nie zmienia to faktu, że produkcja Szachidów jest kontynuowana i w miarę ich spływania do wojska, będą one wysyłane nad Ukrainę. Według agencji Associated Press, zakłady produkujące te bezzałogowce w specjalnej strefie ekonomicznej „Ałabuga” w Tatarstanie planują zwiększyć produkcję do 6000 sztuk dronów rocznie (obecnie ma to być około 4500 sztuk rocznie).

Ukraińskie siły przeciwlotnicze będą więc musiały nadal zestrzeliwać irańskie Szachidy, mając pełną świadomość są to środki napadu powietrznego warte jedynie około 160 tysięcy dolarów. Są więc tańsze niż większość rakiet przeciwlotniczych, jakie Ukraina pozyskuje w ramach pomocy od krajów zachodnich. Ukraińcy muszą więc szukać tańszych sposobów eliminowania Szachidów, korzystając w pierwszej kolejności z systemów walki elektronicznej, a dopiero później z efektorów „zabijających”, najpierw lufowych, a w ostateczności – rakietowych.

Ich doświadczenia w tej dziedzinie powinny być później zaadoptowane przez kraje NATO, które prędzej czy później również zetkną się z tego rodzaju zagrożeniami i bezlitosnym szacunkiem „koszt-efekt”.