Eks-włoska artyleria walczy w obwodzie kurskim

Ukraińskie działania w obwodzie kurskim trwają już od około 2 miesięcy i cechują się użyciem zróżnicowanych typów uzbrojenia, w tym tego przekazanego dotychczas Ukrainie przez kraje sojusznicze. Do listy tej obok eks-polskich czołgów PT-91 Twardy, armatohaubic Krab, czy eks-niemieckich wozów rozminowujących WiSENT 1 MC możemy teraz dopisać podarowane przez Rzym haubice M109L.

Włochy miały dotychczas przekazać Ukrainie według różnych danych około lub ponad 100 sztuk wycofanych u siebie przed laty haubic M109L, które to są jednym z najliczniejszych typów artylerii, jaki ona otrzymała. Jest to suma przewyższająca wszystkie pozostałe razem wzięte warianty M109, jakie trafiły na Ukrainę (A3/A3GN/A4BE/A5Ös/A6). W połączeniu z 6 egzemplarzami PzH 2000 oraz nieokreśloną liczbą holowanych FH70 dało to najpewniej ponad 120-130 systemów artyleryjskich przekazanych Kijowowi przez Rzym. Pozwoliło to nie tylko na przezbrojenie kolejnych jednostek artylerii w sprzęt o kalibrze NATO-wskim, ale także na uzupełnianie strat ponoszonych przez różnego typu M109, jakie dotychczas otrzymywali Ukraińcy.

M109L to włoska modernizacja amerykańskiej armatoahubicy M109A2 wdrożona w 1986 roku, zakładająca montaż m.in. lokalnie produkowanego 155 mm działa z lufą o długości 39 kalibrów Oto Breda (technologia podobna jak w FH-70). Donośność tego systemu jest określana na 24 km, przy zastosowaniu pocisków standardowych, lub 30 km przy strzelaniu amunicją ze wspomaganiem. Kadłub pojazdu został podniesiony do standardu M109A3. Jednostkę napędową stanowił silnik wysokoprężny Detroit Diesel 8V71T o pojemności 8 litrów i mocy 405 KM, który sprzężony został z przekładnią Allissona XTG-411-2A. Pozwalało to na rozpędzenie tego ważącego 25 ton pojazdu do 56 km/h. Do tego standardu zostało zmodernizowanych 280 egzemplarzy M109A2, które zostały po pewnym czasie zastąpione we Włoszech przez nowocześniejsze PzH 2000. Obecnie są one używane przez Pakistan, Ukrainę oraz Dżibuti.