Zmodernizowane chińskie myśliwce na zawodach w Rosji

Dokładny zakres modyfikacji samolotu nie jest znany. Eksperci zwracają uwagę, że układ aerodynamiczny nie różni się w znaczący sposób od oryginału. Oznacza to, że wysiłki konstruktorów zostały skierowane na takie podzespoły samolotu jak awionika, czy systemy uzbrojenia. Według nieoficjalnych informacji zmieniony został system zarządzania misją, systemy zasilające oraz urządzenia radiolokacyjne. W przypadku tych ostatnich chodziło przede wszystkim o poprawę możliwości obróbki odebranej wiązki, co ma się wiązać z zastosowaniem nowych systemów walki radioelektronicznej (ECM).

JH-7 jest dwusilnikowym samolotem wielozadaniowym zaprojektowanym na przełomie lat 70. i 80. XX wieku. Przy jego projektowaniu korzystano z informacji uzyskanych przez Rumunię przy projektowaniu (wespół z Jugosławią) samolotu bliskiego wsparcia IAR-93. Z kolei Rumunia pozyskała część tych informacji od Francji, która podzieliła się dokumentacją pozyskaną podczas projektowania samolotu SEPCAT Jaguar. Samolot wszedł do służby w początkach lat 90. XX wieku. Przeprowadzano też modyfikacje, których efektem był samolot JH-7A. Zwiększono w niej liczbę zewnętrznych punktów podwieszenia (z 7 do 11; maks. 9000 kg ładunku), dodano możliwość podwieszania zasobników celowniczo-nawigacyjnych umożliwiających podświetlenie celów dla pocisków, własnej produkcji celownik nahełmowy, czy cyfrowy system fly-by-wire.

Samolot ma konstrukcję samonośną. Zbudowany jest w układzie górnopłata, ma dwuosobową załogę (pilot i operator radaru/uzbrojenia). Napęd zapewniają mu dwa silniki WS-9 Qinling (produkowane na licencji silniki Rolls-Royce RB.168 Mk.202-  znany z samolotów F-4J Phantom II), które mają pozwalać na uzyskanie prędkości maksymalnej na poziomie Ma 1,75 (1808 km/h) i zasięgu 1760 km. Samolot może przenosić szeroką gamę środków bojowych produkowanych w Chinach, zarówno przeciwko celom powietrznym (PL-5,PL-8,PL-9); nawodnym (Yingji-8K,Yingji-82K,) i naziemnym (pociski rakietowe, bomby niekierowane, naprowadzane laserowo, w oparciu o nawigację satelitarną), a także pociski przeciwradarowe.

Nie należy jednak spodziewać się by Państwo Środka przykładało szczególną wagę do dalszych modyfikacji tej maszyny, gdy są już w służbie lub wdrażane znacznie nowocześniejsze konstrukcje jak J-10, J-15 czy J-16.