Rosja zamawia "ucyfrowione" śmigłowce bojowe

Zgodnie z oświadczeniem wiceministra obrony Rosji Aleksieja Kriworuczko, zawarto umowę z koncernem Russian Helicopters. Obejmuje ona wieloletnie dostawy śmigłowców Mi-28NM w liczbie 98 maszyn. Nie udzielono informacji co do wartości kontraktu ani terminów dostaw, jednak są one zapewne zgodne z wytycznymi prezydenta Władimira Putina, który domagał się w maju, aby do sił zbrojnych trafiło 100 maszyn tego typu do końca roku 2028.

Śmigłowce uderzeniowe Mi-28NM stanowią całkiem nową jakość, jeśli chodzi o rosyjski przemysł lotniczy. Maszyny w tej wersji posiadają cyfrową awionikę i system elektronicznego sterowania silnikami (FADEC). Są też wyposażone w nowoczesne systemy wymiany danych i łączności umożliwiające m.in. sterowanie bezzałogowcami rozpoznawczymi lub uderzeniowymi. Ich podstawowe uzbrojenie stanowią naddźwiękowe przeciwpancerne pociski kierowane 9M123M Chrizantiema o zasięgu do 10 km, zmodernizowane działko 30 mm oraz szeroka gama starszych systemów uzbrojenia kierowanego i niekierowanego.

Zamiast sprowadzanych z Ukrainy silników TW3-117WMA zastosowano krajowe VK-2500 o większych resursach i cyfrowym sterowaniu. Łopaty wirnika głównego zostały wykonane z kompozytu odpornego na trafienia pociskami 20-30 mm, a ich kształt został zmieniony, aby poprawić charakterystyki lotu. Można powiedzieć, iż Mi-28NM jest rosyjskim odpowiednikiem AH-64E Apache Guardian, przewyższającym w istotny sposób starsze wersje tego wiropłatu.

Równie nowoczesny jest nowy wariant śmigłowca Mi-8AMTSz-W, które podczas wystawy Armia-2019 zostały zakontraktowane dla rosyjskiej armii w liczbie 10 egzemplarzy. Podobnie jak Mi-28NM, śmigłowiec Mi-8AMTSz-WN stanowi głęboko „ucyfrowioną” modyfikację dobrze znanych Mi-8, bazującą na jego najnowszym wariancie Mi-171A2. W ubiegłym roku podczas targów HeliExpo-2018 zaprezentowano eksportowy wariant bojowy Mi-171Sz-NW, który jest tożsamy znacznym stopniu z wariantem zamówionym właśnie przez rosyjskie siły zbrojne.

Maszyny produkowane są w zakładach w Ułan-Ude i otrzymały cyfrową awionikę „glass cocpit”, nowe systemy optoelektronicze oraz nawigacyjne. Ucyfrowienie maszyny umożliwiło zredukowanie załogi z trzech do dwóch osób. Śmigłowiec jest dostosowany do lotów z użyciem gogli NVG, jak również do lotów w dowolnych warunkach wg. wskazań przyrządów. Napęd stanowią silniki VK-2500, podobnie jak w Mi-28NM, z którego zapożyczono również śmigło ogonowe w układzie „X”, zastępując stare, trzyłopatowe.

W zakresie uzbrojenia pojawiły się m. in. pociski kierowane 9M120 Ataka, oraz karabiny maszynowe Kord kalibru 12,7 mm, które zastąpiły przestarzałe kaemy NSW. Dwa obsługiwane są przez strzelców, a kolejne dwa mogą być umieszczone ponad pylonami do przenoszenia uzbrojenia.

Oba typy maszyn reprezentują podobny zakres modernizacji i rozwoju konstrukcji znajdujących się już na wyposażeniu rosyjskich sił zbrojnych od co najmniej dwóch dekad. Modyfikacje polegają przede wszystkim na zwiększeniu świadomości sytuacyjnej załogi, unowocześnieniu systemów optoelektronicznych oraz nawigacyjnych jak również instalacji bardziej zaawansowanych, zautomatyzowanych systemów ochrony przed pociskami kierowanymi. Jest to zbieżne z doświadczeniami bojowymi z Ukrainy, a przede wszystkim z działań w Syrii. Można spodziewać się w najbliższym czasie kolejnych zamówień, oraz modyfikacji maszyn znajdujących się w służbie.