Polska sprawdza gotowość „rakietowych kłów”

O prowadzeniu ćwiczenia SNEX (ang. Short Notice Exercise, a więc z krótkim czasem uprzedzenia) poinformowało Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych. Głównym celem ćwiczenia było „zgrywanie stanowisk dowodzenia poziomu operacyjnego i taktycznego do realizacji procesu targetingu i rażenia z wykorzystaniem systemów wymiany informacji pomiędzy sensorami a efektorami”.

Na zdjęciach towarzyszących informacji o ćwiczeniu pokazano trzy systemy rażenia, jakie zostały w nim wykorzystane: wyrzutnię Homar-K, bazującą na K239 Chunmoo (18 Pułk Artylerii 18 Dywizji Zmechanizowanej), wyrzutnię HIMARS (1 Brygada Rakiet) oraz wyrzutnię pocisków NSM (Morska Jednostka Rakietowa). Istotnie to takie systemy zostały wykorzystane w ćwiczeniu. Kluczową rolę odgrywały dowództwa: 2 Korpusu Polskiego-Dowództwa Komponentu Lądowego, Centrum Operacji Morskich-Dowództwa Komponentu Morskiego oraz Centrum Operacji Powietrznych-Dowództwa Komponentu Powietrznego i Dowództwa Komponentu Wojsk Specjalnych.

Warto jednak zwrócić uwagę na uwarunkowania jakie towarzyszyły ćwiczeniu. Przeprowadzenie skutecznego uderzenia na cele wysokowartościowe, będące w głębi ugrupowania przeciwnika wymaga bardzo dobrej koordynacji środków rozpoznania i łączności oraz dowodzenia. Dlatego też przeprowadzone ćwiczenie, obejmujące dowództwa czterech komponentów (powietrznego, lądowego, morskiego i operacji specjalnych) oraz na poziomie taktycznym jednostki z różnych rodzajów Sił Zbrojnych (MJR – Marynarka Wojenna, 1 Brygada Rakiet i 18 Pułk Artylerii – Wojska Lądowe) i z różnymi systemami dowodzenia (Homar-K – Topaz, HIMARS – AFATDS oraz system NDR w Morskiej Jednostce Rakietowej), koncentrowało się najprawdopodobniej na ich zgraniu oraz sprawnej komunikacji podwładny-przełożony. „Doskonalenie procedur wykrywania i procedowania celów wysokowartościowych potencjalnego przeciwnika podczas ćwiczenia SNEX realizowane było poprzez kompleksową multidomenową integrację Dowództw komponentów D2KP, COP-DKP, COM-DKM, DKWS oraz wydzielonych oddziałów i pododdziałów posiadających w swoich strukturach precyzyjne środki rażenia takie jak systemy rakietowe HIMARS, HOMAR-K i MJR” - poinformowało DO RSZ.

Wraz ze wzrostem liczby środków rażenia dalekiego zasięgu w Siłach Zbrojnych RP niezbędne będzie także rozwijanie zdolności dowodzenia i koordynacji działań tego rodzaju zdolności. A także szeregu innych obszarów jeśli chodzi o wsparcie, związanych chociażby z ochroną sił własnych (force protection) przeciwko różnego rodzaju zagrożeniom. Bo „Polskie Kły”, jak kiedyś je nazywano, są dużym zagrożeniem dla przeciwnika i ten na pewno będzie chciał je zneutralizować w wypadku konfliktu.