Oficjalna prezentacja zmodyfikowanego B-1B

W trakcie pokazu zaprezentowany został samolot B-1B z  makietą pocisku hipersonicznego umieszczoną w wyrzutni rewolwerowej (takiej samej jak w B-1B). Zmiany konstrukcyjne obejmują przesunięcie przegrody pomiędzy przednim a środkowym lukiem bombowym, co zwiększyło maksymalną długość uzbrojenia ze 180 cali (ok. 4,5 metra) do 269 cali (ok. 6,7 metra). Pozwoliło to na zwiększenie liczby pocisków z 24 do 40.

Gen. Ray pytany o perspektywy zmian technicznych we flocie bombowców strategicznych w najbliższych latach zapowiedział, że do momentu pojawienia się "zadowalającej" liczby samolotów B-21 Raider, w służbie utrzymywane będą B-1, B-52 i B-2 Dokładna wartość „zadowalającej” liczby, wciąż jest przedmiotem oceny analityków, jednak zamówienie ma opiewać na nie mniej niż 100 B-21, a w służbie znajdują się  74 egzemplarze B-52H, 59 egzemplarzy B-1B i 19 egzemplarzy B-2 (łącznie 152 egzemplarze), więc można założyć, że chodzić będzie o ok. połowę zamówienia. Oczywiście, ze względu na tzw. "cykl życiowy" konstrukcji, należy ostrożnie podchodzić do wszelkiego rodzaju prognoz podających cezurę czasową tej sytuacji. Istnieje bowiem prawdopodobieństwo, że tak skomplikowana konstrukcja jak B-21 również będzie trapiona pewnymi "chorobami wieku dziecięcego". jak F-35.

Z tego względu prowadzone są cały czas modyfikacje istniejących konstrukcji. Gen Ray potwierdził, że możliwości obecnej konfiguracji nie kończą się na pociskach hipersonicznych, czego wyrazem jest urzymanie możliwości przenoszenia uzbrojenia na zewnętrznych punktach podwieszenia - na przykład pocisków JASSM, JASSM ER i LRASM. pozwoli to na nadanie odpowiedniego priorytetu działaniom zmierzającym do podniesienia poziomu sprawności technicznej B-1B. Podczas przesłuchania przed komisją senacką w sierpniu gen. bryg. John Hyten poinformował, że z łącznie 59 egzemplarzy B-1B znajdujących się na stanie USAF sześć jest w stanie gotowości do lotu - pięć w jednostkach bojowych (rozdysponowane w bazach Ellsworth w Południowej Dakocie i Dyess, jeden służy do testów, 15 jest zmagazynowanych, natomiast pozostałe - z powodu usterek technicznych - pozostają uziemione. 

Wprowadzenie modyfikacji B-1B jest więc kolejnym ogniwem w łańcuchu wprowadzenia broni hipersonicznej na stan amerykańskich sił zbrojnych. Kiedy to nastąpi? Obecnie za dwa najbardziej perspektywiczne programy uważa się Hypersonic Conventional Strike Weapon i AGM-183A (obydwa prowadzone przez Lockheed Martin). Jednak skala złożoności problemów - napęd, systemy celowania, sterowania czy w końcu zarządzanie ciepłem (jest oczywistym, że przy prędkościach rzędu 5 Ma wytwarzające się ciepło może w sposób negatywny oddziaływać nie tylko na samą konstrukcję, ale też - czy może raczej: "przede wszystkim" - na systemy elektroniczne znajdujące się wewnątrz) - jest tak duża, że trudno przewidywać kiedy, w sposób realny, takie pociski mogą się znaleźć na wyposażeniu.