Niemcy kupują izraelskie rakiety. USA płacą

W projekcie budżetu amerykańskiej Agencji Obrony Przeciwrakietowej na rok fiskalny 2026 (Missile Defense Agency) znajdują się zapisy dotyczące wsparcia finansowego programów obrony przeciwrakietowej realizowanych we współpracy z Izraelem. To pozycja regularnego budżetu, na bazie memorandum podpisanego jeszcze w czasie prezydentury Baracka Obamy (wrzesień 2016 roku) i obejmującego okres od roku 2019 do 2028.

Na tej podstawie – niezależnie od dodatkowych funduszy, przyjmowanych w ramach specjalnych ustaw, tak jak tej łączącej pomoc dla Izraela i Ukrainy w kwietniu 2024 roku – do Izraela trafia rocznie co najmniej pół miliarda dolarów na obronę przeciwrakietową, a z tego 300 mln przeznaczanych jest nie na zakupy, a na rozwój nowych i modernizację istniejących rozwiązań.

Fundusze na ten rok fiskalny mają na celu między innymi zakończenie kluczowych etapów prac rozwojowych nad pociskiem Arrow-4 i rozpoczęcie jednego z etapów produkcji. To nowa generacja pocisku przechwytującego służącego do zwalczania pocisków balistycznych średniego zasięgu i pocisków hipersonicznych. Głównym wykonawcą jest koncern IAI. Na prace rozwojowe przeznaczonych jest około 170 mln dolarów w roku fiskalnym 2026.

W stosunku do wcześniejszych wariantów pocisków Arrow (Arrow-2 działający w atmosferze i Arrow-3 operujący poza nią), nowa rakieta ma mieć zdolność przechwytywania celów zarówno w atmosferze (endo-atmospheric) jak i poza nią (exo-atmospheric). Teoretycznie ten system mógłby służyć do zwalczania pocisków średniego/pośredniego zasięgu (MRBM/IRBM), takich jak rosyjski Oresznik, aczkolwiek dokładne parametry na razie nie są znane. Będzie też mieć większe zdolności manewrowania i przechwytywania celów hipersonicznych. Choć Arrow (ang. „Strzała”) z założenia był projektem służącym ochronie państwa Izrael (od początku współfinansowanym przez USA), to w 2023 roku znalazł klienta eksportowego, czyli Niemcy, które dwa lata temu podpisały – po otrzymaniu stosownych zgód USA – umowę na system Arrow-3, promując go w ramach inicjatywy ESSI. I Berlin już wyraził zainteresowanie nową wersją izraelskiej rakiety.

Ale Arrow to nie jedyny system obrony przeciwrakietowej, rozwijany ze wsparciem finansowym Stanów Zjednoczonych. Kolejnym jest David’s Sling (ang. Proca Dawida). Tak o jego zdolnościach mówił w niedawnej rozmowie z Defence24.pl podczas Paris Air Show Shlomo Toaff, wiceprezes Rafaela odpowiedzialny za obronę przeciwrakietową: „David’s Sling jest sprawdzony w warunkach bojowych, radzi sobie świetnie nawet z pociskami balistycznymi. Z pewnością mógłby więc zostać wykorzystany do wsparcia polskich systemów Patriot, które Polska już zakupiła”.

Pierwotnie ten system powstał z myślą o przechwytywaniu rakiet o zasięgu od 70 do ponad 250 km, ale jego możliwości są cały czas zwiększane. David’s Sling może też być używany jako system przeciwlotniczy, a jego pierwszym użytkownikiem eksportowym jest Finlandia, która za równowartość około 317 mln euro dwa lata temu zakupiła go od izraelskiego Rafaela.

Projekt budżetu amerykańskiej MDA przewiduje w 2026 roku między innymi finansowanie wersji Block 3 dla systemu David’s Sling, uzbrojonego w pociski Stunner. Ten wariant podzielony jest na trzy elementy: Block 3.0, czyli zmodernizowaną wersję systemu zarządzania obroną powietrzną GABMC (Golden Almond Battle Management Center – ang. Centrum Zarządzania Walką Złoty Migdał), Block 3.15 z nowym pociskiem dostosowanym do działania we wszystkich warunkach atmosferycznych, zmodernizowanym radarem MMR-NG i łączem danych oraz zwiększonymi możliwościami zwalczania nowych typów zagrożeń oraz Block 3.2 z nowym oprogramowaniem. I w 2026 roku ma się rozpocząć produkcja pierwszej partii pocisków Stunner z dodatkową aktywną głowicą radarową (standardowe mają naprowadzanie optoelektroniczne, oczywiście z łączem danych).

Również Stunner, równolegle z rozwojem, ma szanse na dalsze eksportowe sukcesy. Liderem jednego z programów, realizowanego przez Rumunię, jest jednak amerykański Raytheon, z którym Rafael wspólnie opracowuje David’s Sling i to amerykański koncern jest tu liderem. Zakłada się, że w odmianie SkyCeptor ten pocisk może stanowić uzupełnienie uzbrojenia już posiadanych przez Rumunię baterii Patriot i być częściowo produkowany w kraju, w jednej ze spółek koncernu ROMARM.

Izraelskie systemy obrony przeciwrakietowej, wspierane finansowo przez USA, cały czas zwiększają więc zdolności i stanowią ofertę eksportową. Równolegle szeroko eksportowane są systemy pochodzące od izraelskiego przemysłu i opracowywane bez udziału amerykańskich funduszy, takie jak Rafael Spyder i IAI Barak-MX. Ale to już nieco inna historia, wymagająca odrębnego omówienia.