Zasadniczym celem modernizacji będzie dostosowanie tych pojazdów do nowych zadań realizowanych w ramach własnej doktryny obronnej oraz zobowiązań sojuszniczych. Punktem wyjścia do sprecyzowania poszczególnych założeń taktyczno-technicznych były m.in. doświadczenia z wykorzystania części z tych bwp w misji afgańskiej oraz analizy bieżących potrzeb i przyszłych wymagań związanych z rolą takich pojazdów na polu walki.

Najważniejszą zmianą w stosunku do wcześniej użytkowanych wersji będzie wymiana kadłubów pojazdów bojowych z wersji Mk I na Mk III. Związane jest to nie tylko ze zwiększeniem wymiarów (szer. 3,1 m, dług. 6,6 m, prześwit 0,4 m, wys. 1,76÷1,93 m) ale przede wszystkim nośności o 6,5 tony w stosunku do pierwotnej wersji.

W związku z tym zastosowano 16,3–litrowy silnik diesla Scania V8 o mocy 600 kW z automatycznym układem przeniesienia mocy Alison/Caterpillar X300 (4 biegi w przód i 2 wsteczne) oraz przekładnią napędową i wałkami/napędem pompy hydraulicznej Hägglunds. Czas wymiany silnika i skrzyni biegów wynosi do 40 min w warsztacie i ok. 60 min. w terenie. Poziom dostępnej przestrzeni wewnętrznej wynosi obecnie od ok. 6,97 m³ dla bwp do ok. 8,74 m³ dla transportera.

Poziom ochrony wynosi ponad V+ wg STANAG 4569 (w zależności od wymagań i rodzaju pojazdu) a nakładane opancerzenie jest standardowo wykonane z metalu z zastosowaniem stali wysokiej twardości, tytanu lub ceramiki (waga od 4 do 9 ton). Poziom ochrony przeciwminowej pozwala na zabezpieczenie wnętrza przed eksplozją miny o ładunku odpowiadającym 10 kg TNT a masa zewnętrznej/dodatkowej osłony wynosi w tym przypadku do ok. 2,4 tony.

W celu powiększenia świadomości sytuacyjnej załogi zastosowano system kamer pozwalających na obserwacje otoczenia pojazdu w promieniu 360⁰ wokół niego oraz termowizyjne systemy obserwacjidla kierowcy i działonowego.

Gąsienice stalowe zastąpiono gumowymi z kanadyjskiej firmy Soucy Defense. Korzyści z zastosowania takiego rozwiązania to m.in. dodatkowa ładowność użytkowa (do 1300 kg - gumowa gąsienica jest dwa razy lżejsza od stalowej), ograniczenie hałasu i wibracji (co obniża poziom zmęczenia załogi), zużycia podwozia oraz przewożonego wyposażenia/amunicji. Wprowadzenie takiego rozwiązania wymaga zmian kół napędowych, napinających, bębnów napinających gąsienic oraz kół jezdnych (gdy DMC pojazdu przekroczy 35 ton).

Uzbrojenie wersji bojowych składać się będzie z umieszczonej w dwuosobowej wieży 30 mm armaty automatycznej Mk44 Bushmaster II (z zapasem 160 nabojów przeznaczonych do bezpośredniego użycia + 240 nabojów dodatkowej amunicji) ze sprzężonym 7,62 mm napędowym karabinem Tank Machine Gun zasilanym z taśmy amunicyjnej. Wieża jest standardowo chroniona w takim samym stopniu jak podwozie. Osłony urządzeń obserwacyjnych zapewniają ochronę do poziomu III zgodnie ze STANAG 4569. Na wieży zamontowano ZSMU Konsberg Protector Nordic.

Dodatkowym elementem modernizacyjnym jest zastosowanie na szeroką skalę oświetlenia diodowego LED (w tym reflektora-szperacza zamontowanego na wieży).

Wersja rozpoznawcza wozu otrzyma m.in. 3,8 metrowy teleskopowy maszt z optoelektroniczną, wielofunkcyjną głowicą obserwacyjną i stacją radiolokacyjną. Pojazdy w tej wersji przewozić będą nieujawniony jeszcze typ BSP.

Wóz inżynieryjny dostosowany został do montażu trału naciskowego SPCR (ang. Self-Protection Combat Roller) czy systemu neutralizacji min narzutowych SCD (ang. Surface Clearance Device) oraz wyposażony w hydrauliczny żuraw zamontowany z tyłu po lewej stronie pojazdu.

81 mm system moździerzowy Rheinmetall Defence MWS stanowi wymienny moduł montowany w pojeździe wielozadaniowym w przedziale ładunkowym.

Wszystkie wersje zostaną wyposażone w radiostacje i cyfrowe systemy łączności wewnętrznej firmy Thales. Nowy system pozwalał będzie na wymianę danych pomiędzy wozami, współpracę z innymi czujnikami wozu czy z systemem żołnierza przyszłości Norman. 

Norweskie pojazdy CV-9030N (jeszcze przed modernizacją) uczestniczyły w ćwiczeniu Noble Jump, sprawdzającym zdolność przerzutu sił natychmiastowego reagowania NATO, odbywającym się w Polsce na poligonie w Żaganiu w czerwcu 2015 roku.

Marek Dąbrowski