Modułowy radar AMDR elementem tarczy antyrakietowej US Navy

Próby przygotowywanego dla amerykańskiej marynarki wojennej radaru AN/SPY-6(V) przeprowadzono na pacyficznym poligonie rakietowym Kauai na Hawajach. Wykorzystano przy tym dwa ćwiczenia toczące się w połowie września 2018 r., w których współdziałano z różnego rodzaju obiektami powietrznymi. Przy okazji po raz kolejny potwierdzono, że nowy radar opracowany przez koncern Raytheon jest zdolny do jednoczesnego śledzenia wielu celów, w tym do prowadzenia w sposób ciągły rakiet balistycznych.

Amerykanie podkreślają, że AN/SPY-6(V) jest rzeczywiście w pełni programowalną stacją radiolokacyjną o niespotykanej dotąd wydajności. W porównaniu do swoich poprzedników wykorzystywanych przede wszystkim na okrętach AEGIS, ma ona większy zasięg, większą dokładność, większą odporność na zakłócenia naturalne i sztuczne oraz większą niezawodność i trwałość. Dzięki tym właściwościom radar AN/SPY-6(V) nadaje się do współpracy ze wszystkimi wersjami najnowszych, amerykańskich rakiet przeciwlotniczych i przeciwrakietowych SM-3 oraz SM-6.

Cechą charakterystyczną stacji opracowanej prze koncern Raytheon jest jej skalowalność. Wynika to przede wszystkim z przyjętej koncepcji aktywnych anten ścianowych AESA, które składają się z wielu takich samych, półprzewodnikowych modułów nadawczo-odbiorczych opartych na technologii azotku galu, pogrupowanych dodatkowo w identyczne bloki radarowe RMA (Radar Modular Assembly).

Każdy taki blok RMA jest kompletnym układem nadawczo odbiorczym o ustandaryzowanych rozmiarach 2’x2’x2’ (5,1 cm x 5,1 cm x 5,1 cm), który teoretycznie mógłby być małą stają radiolokacyjną. Jest on bowiem sterowany programowo w taki sposób, że można nie tylko kształtować i poruszać wiązką, ale również odpowiednio kształtować parametry wysyłanych w przestrzeń sygnałów. W rzeczywistości urządzenie zostało tak pomyślane, by odpowiednio dobierając ilość bloków RMA można było z łatwością tworzyć różne warianty radarów klasy AMDR (Air and Missile Defense Radar) proponowanych dla różnych klas okrętów.

Generalnie rzecz biorąc będą się one różniły wielkością anteny, a więc ilością zastosowanych w niej, modułów nadawczo-odbiorczych. Cała reszta urządzeń współpracujących i oprogramowanie będzie praktycznie taka sama. W swoich prezentacjach koncern Raytheon prezentował jak dotąd trzy wersje radarów: posiadających anteny ścianowe zawierające 9, 37 i 69 bloków RMA. Badania wykazały, że antena dziewięcioblokowa zastosowana w stacji radiolokacyjnej EASR (Enterprise Air Surveillance Radar) przygotowywanej dla lotniskowców i okrętów amfibijnych ma takie same możliwości detekcyjne jak antena radaru AN/SPY-1 wykorzystywanego na już wprowadzonych do US Navy niszczycielach typu Arleigh Burke.

W przypadku stacji AMDR z trzydziestosiedmioblokowymi ścianami antenowymi (takie zastosowano w radarze AN/SPY-6(V)) mogą one już wykrywać obiekty o dwukrotnie mniejszej skutecznej powierzchni odbicia (a więc mniejsze cele) i mają dwukrotnie większy zasięg. W przypadku systemów antenowych sześćdziesięciodziewięcioblokowych ten zasięg wykrycia dwukrotnie mniejszych obiektów w porównaniu do AN/SPY-1 wydłuża się, aż czterokrotnie.

Bardzo ważne w nowym rozwiązaniu koncernu Raytheon jest uproszczenie eksploatacji i utrzymania nowego radaru AMDR. Osiągnięto to m.in. poprzez zmniejszenie aż o 70% liczby różnych części jakie są wykorzystywane w budowie stacji z blokami RMA. Dodatkowo testy wykazały, że obsługa radaru AN/SPY-6(V) potrzebuje do przeprowadzenia ewentualnej naprawy jedynie dwa programy wykrywania uszkodzeń, a sama wymiana uszkodzonej części lub modułu trwa nie dłużej niż 6 minut.

Jak na razie wiadomo, że nowe stacje radiolokacyjne AMDR koncernu Raytheon (w wersji AN/SPY-6(V)) będą początkowo dostarczane na niszczyciele rakietowe typu Arleigh Burke Flight III. Pierwszy taki okręt (USS „Jack H Lucas”) ma otrzymać tą stację już w 2019 r. Amerykanie zakładają jednak, że różne wersje radaru AN/SPY-6(V) będą instalowane także na lotniskowcach, jednostkach amfibijnych oraz planowanych do zbudowania w przyszłości fregatach FFG (X).