ILA 2018: Niemiecki system obrony powietrznej TLVS

Niemiecki system obrony powietrznej TLVS będzie składał się z wyrzutni pocisków przechwytujących średniego zasięgu PAC-3 MSE, krótkiego zasięgu IRIS-T SL, wspólnego systemu dowodzenia i kontroli oraz różnych sensorów, w tym między innymi radarów wielofunkcyjnych kierowania ogniem typu MFCR, jak i innych środków wykrywania i śledzenia celów powietrznych. Będzie on charakteryzował się otwartą architekturą, z możliwością dołączania nowych elementów w przyszłości i współpracy z innymi komponentami obrony powietrznej, także bazowania morskiego lub powietrznego.

Niemiecki system TLVS jest oparty o rozwiązania zestawu obrony powietrznej MEADS. Decyzję o wyborze tego rozwiązania ministerstwo obrony Republiki Federalnej podjęło jeszcze w 2015 roku, aby zastąpić posiadane baterie Patriot PAC-3. Te ostatnie są modernizowane, i będą eksploatowane do 2030 roku, do pełnego wprowadzenia TLVS. Prawdopodobnie modernizacja obejmie integrację pocisków PAC-3 MSE, które następnie będą używane przez system TLVS.

W marcu br. Lockheed Martin i MBDA powołały spółkę joint venture TLVS (niem. Taktisches Luft Verteidigungs System), która ma być odpowiedzialna za realizację programu. Przewiduje się, że umowa zostanie podpisana jeszcze w tym roku. Przedstawiciele spółki liczą, że po sygnowaniu kontraktu przed systemem TLVS otworzą się rynki eksportowe. System będzie integrował obronę średniego i krótkiego zasięgu, a włączenie do niego rakiet IRIS-T SL pozwoli przywrócić warstwę SHORAD w Niemczech. 

Obecnie "dolne piętro" niemieckiej obrony powietrznej zapewniane jest jedynie przez nieliczne systemy Stinger/Ozelot (zaliczane do klasy bardzo krótkiego zasięgu - VSHORAD), brakuje pośredniego elementu między nimi a zestawami Patriot, i wyrzutnię IRIS-T pozwolą wypełnić tę lukę. Oprócz budowy TLVS Niemcy planują też wprowadzenie, w ramach odrębnego programu, systemu obrony powietrznej przeznaczonego m.in. do osłony mobilnych wojsk lądowych. Jego elementy powinny osiągnąć gotowość w 2023 roku, aby móc wspierać dowodzone przez Niemców siły natychmiastowego reagowania (tzw. szpicę NATO).