Estonia wybrała nową broń podstawową. Dostawy już w bieżącym roku

Zamówienie na 16 tys. sztuk broni zostało udzielone 16 maja po rozstrzygnięciu skargi lokalnego przedstawiciela firmy SIG SAUER. Wartość kontraktu, jak podaje lokalna prasa, to 22,7 mln euro i była to najtańsza z przedstawionych ofert. Amerykańska firma LMT dostarczy nie tylko karabinki 5,56 mm MARS-L i karabiny MARS-H kalibru 7,62 x 51 mm wraz z ukompletowaniem, ale również pewną liczbę podwieszanych granatników kalibru 40 mm. Dostawy mają być realizowane w latach 2019-2021 z opcją na zakup kolejnych 18 tys. sztuk broni do roku 2026. W kontrakcie znalazło się również 20-letnie wsparcie eksploatacji, które obejmuje także modernizację. Należy zaznaczyć, że istotne znaczenie w ocenie ofert miał nie tylko koszt zakupu ale również serwis i szacowany koszty i długość cyklu życia broni, który stanowił 30 proc. oceny.

Estońskie Centrum Inwestycji w Obronność (ECDI) wypracowało wymagania i plan techniczno-ekonomicznym dla zastąpienia szerokiej gamy broni używanej przez wojsko i służby mundurowe. Są to pochodzące z donacji szwedzkiej karabiny Ak4, izraelskie karabinki Galil, ale również znaczna liczba karabinków Kałasznikowa i innej broni długiej, pozyskiwanej doraźnie po uzyskaniu przez Estonię niepodległości. Wymiana broni, nie tylko długiej, ma objąć w perspektywie estońskich żołnierzy, ale także funkcjonariuszy resortu sprawiedliwości, policji oraz straży granicznej. Łączna wartość tego programu została oszacowana na ponad 75 mln euro. Wynika to z kompleksowej koncepcji.

Warto odnotować, że w estońskim przetargu, który trwał od 2017 roku, brała udział również Fabryka Broni "Łucznik" z systemem broni MSBS. Jak wynika z informacji uzyskanych przez Defence24.pl w lutym 2018 roku, polska spółka wycofała się ze względu na brak możliwości spełnienia ujawnionych w drugim etapie postępowania wymagań technicznych i dotrzymania ustalonych terminów. Brakowało możliwości produkcyjnych w tak krótkim czasie a karabin Grot na amunicję 7,62 mm był dopiero w fazie badań prototypu, natomiast Estonia wymagała w drugiej fazie postępowania broni produkowanej seryjnie.