Technologie
Oriony w linii. Rosja z bezzałogowcami klasy MALE
Kompleks bezzałogowy Orion w konfiguracji seryjnej, złożonej z trzech płatowców i dwóch kontenerowych stanowisk kierowania został przekazany do jednostki rosyjskich sił zbrojnych. Przedstawiciele producenta, petersburskiej firmy Kronsztad informują, że niebawem wersja ta będzie nosić oficjalne oznaczenie „Orion O1”, gdyż planowane są kolejne wersje o podwyższonych możliwościach operacyjnych.
Informacja o przekazaniu pierwszego systemu do eksplantacji w siłach zbrojnych pojawiła się w programie informacyjnym „Smotr” (ros. Смотр) na rosyjskim kanale telewizyjnym NTW, poświęconym systemom bezzałogowym prezentowanym podczas salonu przemysłu obronnego „Armia-2020”. BSP Orion (Izdielije 90), to rosyjski odpowiednik amerykańskiego MQ-1 Predator, który powstał w ramach programu badawczego Bezzałogowy System Średniego Zasięgu „Inochodiec” w spółce Kronsztad. W kwietniu b.r. został on oficjalnie przyjęty na uzbrojenie przez rosyjskie ministerstwo obrony a w sierpniu zawarto umowę, na dostawę pierwszych seryjnych systemów. Składają się one z dwóch stanowisk kierowania w standardowych kontenerach z własnym zasilaniem zapewniającym autonomię działania oraz trzech płatowców Orion.
Bsl Orion jest maszyną rozpoznawczo-uderzeniową osiągającą długotrwałość lotu do 24 godzin na pułapie maksymalnym 7500 metrów i prędkość do 200 km/h. Zasięg sterowania bezpośrednio wynosi 250 km, a z retranslatorem do 300 km. Płatowiec zbudowano w klasycznym dla bezzałogowców tej klasy układzie średniopłatu z usterzeniem motylkowym i śmigłem pchającym. W przedniej części maszyny umieszczona jest głowica optoelektroniczna MOES wyposażona w kamerę termowizyjną, dwie telewizyjne z zoomem, dalmierz laserowy i laserowy wskaźnik celów.
Rozpiętość skrzydeł wynosi 16 metrów a długość kadłuba to 8 metrów. Napęd stanowi silnik tłokowy APD-115To mocy 86 kW (115 KM) z dwułopatowym śmigłem pchającym. Orion ma maksymalną masę startową 1000 kg i udźwig użyteczny maksymalnie 200kg wraz z planowanym uzbrojeniem. Maszyna może posiadać dwa pylony uzbrojenia pod kadłubem i po dwa pod każdym ze skrzydeł, na których będzie przenoszone uzbrojenie kierowane i niekierowane, jednak obecnie nie jest uzbrojana. Spółka Kronsztad opracowała kierowane bomby i rakiety o masie umożliwiającej ich użycie przez bezzałogowce, jednak nie zostały jeszcze przyjęte na uzbrojenie rosyjskich sił zbrojnych.
Orion jest obecnie największym produkowanym seryjnie w Rosji bezzałogowcem, choć oczywiście powstało kilka większych i ambitniejszych prototypów oraz maszyn badawczych, takich jak choćby odrzutowy bezzałogowiec uderzeniowy Ochotnik czy dwusilnikowy Altius-U. Są one jednak w stosunkowo wczesnej fazie badań i mogą w przyszłości stanowić rozwojowe systemy dla rosyjskich sił zbrojnych. Tymczasem petersburska spółka rozpoczęła już produkcję seryjną systemów Orion.
Jak informują przedstawiciele firmy Kronsztad prowadzone są działania proceduralne, mające na celu oznaczenie maszyny Orion-1. Realizowane są już bowiem prace nad zacznie większą maszyną Orion-2 o maksymalnej masie startowej 5000 kg, rozpiętości skrzydeł 36 metrów i ładunku użytecznym do 1000 kg. Ma ona być zdolna do lotu przez ponad 24 godziny a jeśli chodzi o możliwości operacyjne, to dąży się tu do uzyskania zasięgu ponad 5000 km i pułapu 12 000 metrów.
