Ukraina: Kindżały niszczą energetykę. Brakuje Patriotów

Serwis Energetyka24 poinformował o zniszczeniu elektrociepłowni Trypilskiej w obwodzie kijowskim. Najprawdopodobniej obiekt ten został trafiony pociskami aerobalistycznymi typu Kindżał, a być może także dronem Shahed. To jednak Kindżały spowodowały największe zniszczenia.

Według oficjalnych danych ukraińskich sił powietrznych, udało się zniszczyć 57 z 82 środków napadu powietrznego, jakich użyli dziś Rosjanie. Zestrzelono więc 39 z 40 dronów Shahed-131/136, 16 z 20 pocisków manewrujących odpalanych z bombowców (Ch-555/Ch-101), dwie z czterech klasycznych rakiet powietrze-ziemia i żadnego z balistycznych celów powietrznych. Nie zniszczono więc 12 rakiet systemów S-300 (użytych jako pociski balistyczne) oraz sześciu aerobalistycznych Kindżałów, odpalonych z MiGów-31.

Najprawdopodobniej to pociski Kindżał, poruszające się z prędkością kilku tysięcy kilometrów na godzinę, ugodziły elektrociepłownię w obwodzie Kijowskim. Wskazuje na to charakter zniszczeń. Pojawiają się doniesienia, że była ona poza zasięgiem Patriotów chroniących stolicę Ukrainy.

Jest to kolejne potwierdzenie, że Rosjanie wykorzystują słabości ukraińskiej obrony powietrznej i dobierają cele dla najskuteczniejszych oraz najdroższych środków napadu powietrznego (jakimi są pociski balistyczne Iskander i właśnie Kindżały). O ile bowiem rakiety manewrujące i drony można zestrzeliwać klasycznymi systemami OPL krótkiego zasięgu w rodzaju NASAMS czy Buk, a w pewnych warunkach także zestawami ręcznymi MANPADS i karabinami maszynowymi, to lecące po trudnej trajektorii i z dużą prędkością rakiety balistyczne (z zasięgiem ponad 500 km), mogą paść „ofiarą” jedynie zestawów średniego i dalekiego zasięgu o odpowiednich możliwościach: Patriotów lub być może SAMP/T (ewentualnie S-300W, ale te posowieckie, rzadkie rakiety Ukrainie po dwóch latach pełnoskalowej wojny raczej się skończyły). Dodajmy, że Ukraina ma trzy zestawy Patriot (część wyrzutni zniszczono), małe zapasy pocisków i prawdopodobnie jeden SAMP/T, a każdy z tych zestawów zwalcza pociski balistyczne w promieniu kilkudziesięciu kilometrów od stanowiska (Patriot w istniejącej wersji dodatkowo w sektorze; zasięg jest mniejszy niż przy zwalczaniu klasycznych samolotów z uwagi na prędkość i trajektorię lotu rakiet balistycznych, dotyczy to w zasadzie każdego systemu przeciwrakietowego).

To pokazuje, że na ataki rakietami balistycznymi (lub aerobalistycznymi – odpalanymi z samolotów, jak MiG-31), narażone jest większość terytorium Ukrainy i znajdującej się na nim infrastruktury). W jeszcze gorszej sytuacji są położone blisko linii styczności wojsk miasta jak Charków, bo je można ostrzelać także tańszymi (dla Rosjan) pociskami z zestawów przeciwlotniczych S-300, lecącymi po trajektorii balistycznej. W tym kontekście nie dziwi niedawna prośba prezydenta Zełeńskiego o 25 baterii Patriotów, analizowana na Defence24.pl. A skutki braków w zestawach średniego zasięgu odczuwa właśnie ukraiński sektor energetyczny.

Oczywiście to, co napisano wyżej w żadnym stopniu nie umniejsza zagrożenia innymi środkami napadu powietrznego – od Shahedów, które spowodowały zużycie ukraińskich środków przeciwlotniczych, przez rakiety manewrujące, aż po bomby szybujące i drony FPV czy Lancety, obecne na froncie. Obrona zestawami klasy Patriota też ma swoje ograniczenia i powinny jej towarzyszyć działania counterforce, czyli zwalczanie środków napadu powietrznego przeciwnika, bo inaczej może dojść do wyczerpania pocisków przechwytujących. Ale braki któregokolwiek „piętra” obrony powietrznej (w tym wypadku – zestawów średniego zasięgu ze zdolnością zwalczania pocisków balistycznych) mogą zostać przez przeciwnika szybko wykorzystane i tak się właśnie dzieje na Ukrainie.