Program Homar-A. Co może zyskać polski przemysł?

We wrześniu 2023 roku MON podpisał umowę ramową na pozyskanie 27 dywizjonów amerykańskich wieloprowadnicowych wyrzutni rakiet M142 HIMARS (486 sztuk). Zestawy poddane polonizacji (obejmującej m.in. montaż modułu uzbrojenia na podwoziu samochodu ciężarowego Jelcz 663.45 TS T61 oraz integrację z ZZKO Topaz) mają otrzymać nazwę Homar-A. Proporcja polskiego wkładu w programie pozostaje przedmiotem rozmów z producentem, koncernem Lockheed Martin. Obecne negocjacje dotyczą pierwszej umowy wykonawczej na pozyskanie 126 modułów wyrzutni do zestawów Homar-A.

Podczas toruńskiej Międzynarodowej Konferencji Artyleryjskiej reprezentujący amerykańskiego giganta James Katzen omówił program Homar-A. Na wstępie Katzen podkreślił elementy wspólne z innymi wyrzutniami takimi jak M270, M142 HIMARS oraz oferowany Niemcom zestaw GMARS. Każde z wymienionych rozwiązań jest (lub będzie) zintegrowane z amunicją GMLRS, zmodernizowaną ER GMLRS oraz pociskami ATACMS oraz PrSM. W ten sposób zostanie zachowana pełna wymienność amunicji (z kontenerami transportowo-startowymi włącznie). W czasie „W” ta właściwość może okazać się bardzo cenna zważywszy na liczbę użytkowników systemów M142 HIMARS oraz M270 MLRS w Europie (i nie tylko).

Obok wymienionych środków bojowych wspomniano o integracji rakiet kal. 122 mm z Homarem-A. Wiosną tego roku pojawiło się zdjęcie przedstawiające dostosowany do tego typu amunicji kontener transportowo-startowy mieszczący 24 środki bojowe. Także Rheinmetall wymienia te pociski jako planowane do integracji z systemem GMARS. Produkowane w Mesko rakiety Feniks-Z będą mogły trafić nie tylko na polskie Homary-A.

Polski przemysł może otrzymać prawa do montażu lub produkcji pocisków kierowanych GMLRS. Nad Wisłą mogą powstawać silniki, głowice bojowe oraz kontenery transportowo-startowe. Wspomniano także o produkcji zasobników do rakiet 122 mm oraz produkcji I konserwacji samych wyrzutni. Lockheed Martin nie wyklucza też przeniesienia do Polski linii produkcyjnej pocisków ATACMS. Ponadto, w kraju może powstać centrum serwisowe dla wspomnianych środków bojowych oraz wyrzutni. Zakres transferu technologii produkcji oraz serwisu wymienionych podzespołów jest przedmiotem negocjacji, dlatego z komentarzami należy się wstrzymać do czasu podpisania umowy wykonawczej.

Z czasem dotąd zakupione wyrzutnie w specyfikacji amerykańskiej mają zostać podniesione do standardu Homar-A, lecz niewiele wskazuje, by miało to się wydarzyć już niebawem. Jest to niemal nowy sprzęt, na którym szkolą się polscy artylerzyści. Dopóki liczba nowoczesnych wyrzutni rakiet w Wojsku Polskim nie zwiększy się do niezbędnego minimum, dywizjon HIMARS w 1 Mazurskiej Brygadzie Artyleriii pozostanie w służbie. Wiele wskazuje, że do tego czasu pozyskanych zostanie 126 Homarów-A. Obok dotychczasowych zakupów Homarów-K doprowadzi to do stworzenia w Polsce drugich najsilniejszych sił artylerii rakietowej w NATO, o ile w kraju rozpocznie się produkcjia środków bojowych wszystkich typów, a do wojskowych magazynów na czas „W” trafią odpowiednie zapasy.