Kolejna umowa na artylerię i wozy amunicyjne dla US Army

Wojna na Ukrainie

Nie określono liczby pojazdów pozyskiwanych dla US Army na mocy podpisanej umowy. Przypuszczalnie jest ona kolejną transzą w ramach większego zamówienia systemów artyleryjskich i przeznaczonych do nich wozów amunicyjnych. Kontrakt ma pozwolić na utrzymanie tempa produkcji, które założono przy podpisywaniu umowy z grudnia 2017 roku. Nowe armatohaubice oraz wozy amunicyjne powstają poprzez przebudowę wcześniejszych wersji, co w przypadku Paladina oznacza zmianę podwozia na znacznie nowocześniejsze. US Army planuje posiadać przynajmniej około 700 tego typu systemów artyleryjskich.

M109A7 to najnowszy wariant amerykańskiej armatoahubicy samobieżnej M109 kal. 155 mm. Powstał w wyniku modernizacji poprzedniego standardu M109A6. Zmiany objęły m.in. zastosowanie nowego podwozia, bazującego na rodzinie Bradley, wraz z silnikiem, skrzynią biegów i układem sterowania, a także nową architekturę instalacji wysokiego napięcia i lepszą ochronę balistyczną. Wraz z modernizacją wozów amunicyjnych M992A3 prace te mają pozwolić na służbę Paladinów w linii do 2050 r.

Obecnie prowadzone są analizy nad kolejną wersją tego systemu artyleryjskiego, z dłuższym przewodem lufy (np. 52 kalibrów), co skokowo zwiększyłoby donośność, z 30-40 km do ponad 50 km, przy zastosowaniu odpowiednich typów amunicji. W założeniu Paladin w wersji M109A7 ma pozostać podstawowym uzbrojeniem amerykańskich brygad pancernych (ABCT, z ang. "Armored Brigade Combat Team"), podczas gdy na poziomie dywizji mają być tworzone dywizjony z nowymi haubicami M1299 z lufami o długości 58 kalibrów. Te ostatnie mogą uzyskać nawet 70 km donośności przy użyciu amunicji w rodzaju XM1113 lub M982 Excalibur. Jednak póki co to M109A7 jest najnowszym typem haubicy używanym operacyjnie w US Army.