Polsko-amerykańskie strzelanie artyleryjskie

Jak informuje kpt. Rafał Ługiewicz, podczas wspólnych strzelań amunicją bojową wykonano kilka zadań ogniowych, w których naprzemiennie amerykanie wskazywali cele i obsługiwali strzelanie poprzez wcinanie wybuchów polskich artylerzystów i odwrotnie. Zwieńczeniem treningu ogniowego była wspólna salwa do jednego celu.

Węgorzewski dywizjon wyposażony w 152 mm armatohaubice samobieżne Dana nie odstępował skutecznością ognia amerykańskiemu batalionowi wyposażonemu w 155 mm haubice Paladin. Pomimo różnic w wyposażeniu i strukturze pododdziałów artyleryjskich na poszczególnych szczeblach, zasadnicze procedury dotyczące działania w warunkach bojowych są zbliżone. Pozwala to na bezproblemowe planowanie wspólnych przedsięwzięć w zakresie wsparcia ogniowego pododdziałów ogólnowojskowych.

Czytaj też: Macierewicz o śmigłowcu Apache

Kpt. Ługiewicz podkreśla, że obecność wojsk amerykańskich, a zwłaszcza specjalistów artylerii, jest okazją, nie tylko do wymiany doświadczeń, porównania wyposażenia ale także doskonalenia umiejętności językowych. Dzięki temu współpraca staje się bardziej owocna, a artyleria bardziej skuteczna.