Reklama
  • Analiza
  • W centrum uwagi

Polski System Pasywnej Lokacji - odpowiedź na zakłócenia aktywne i technologię stealth

System Pasywnej Lokacji (SPL) jest innowacyjnym w skali światowej systemem obserwacji przestrzeni powietrznej. System ten zapewnia ciągłą obserwację przestrzeni oraz rozpoznanie niezależnie od pracy radarów aktywnych jednocześnie nie emitując żadnych sygnałów, przez co jest on niewykrywalny dla wrogich systemów ESM. SPL został zaprojektowany i jest rozwijany przez konsorcjum w składzie: firma PIT-RADWAR S.A. jako lidera konsorcjum, spółkę AM Technologies oraz Politechnikę Warszawską.

Fot. M.Dura
Fot. M.Dura

System SPL jest znany również pod nazwą system pasywny PET/PCL, dlatego że łączy dwa komplementarne podsystemy pasywne: podsystem PCL (ang. Passive Coherent Location) i podsystem PET (ang. Passive Emitter Tracking). Zadaniem SPL jest dostarczanie informacji radiolokacyjnej dla systemów nadzoru przestrzeni powietrznej oraz wstępne wykrywanie i wskazywanie celów dla zestawów rakiet przeciwlotniczych średniego i krótkiego zasięgu.

System SPL, w którym pracować może od 1 do 4 Radarów Pasywnej Lokacji (RPL) rozmieszczonych na powierzchni ziemi, pozwala na multistatyczną pracę operacyjną z pokryciem bardzo szerokiego zakresu spektrum częstotliwościowego. Tak więc posiada cechy systemu przestrzenno-częstotliwościowego (space-frequency diversity).

Jak zbudowany jest SPL?

Każdy radar RPL posiada siedem niezależnych podsystemów (3 w PCL i 4 w PET). Podsystem PCL wykorzystuje sygnały pochodzące od nadajników okazjonalnych, takich jak radio FM, naziemna telewizja cyfrowa DVB-T, czy systemy łączności komórkowej GSM, które rozproszone na obiektach powietrznych i odebrane przez poszczególne stacje pozwalają na detekcję i lokalizację tych obiektów. Podsystem PET natomiast, w swojej pracy bazuje na wykrywaniu sygnałów generowanych przez nadajniki pokładowe obiektów powietrznych, takie jak radary pokładowe, łącza komunikacyjne, IFF i systemy nawigacyjne. Połączenie podsystemów PCL i PET oraz zastosowanie modułu fuzji skutkuje zwiększeniem prawdopodobieństwa detekcji, większą precyzją lokalizacji oraz stabilniejszym śledzeniem celu, a także poprawą funkcjonalności klasyfikacji typu celu powietrznego poprzez analizę sygnałową.

image
Fot. M.Dura

Zaprojektowany przez konsorcjum system jest systemem multistatycznym złożonym z czterech radarów RPL, identycznych pod względem sprzętu i oprogramowania. Kluczem do osiąganej wysokiej efektywności systemu jest moduł fuzji, który dokonuje fuzji plotów bistatycznych z obu podsystemów. Do określenia położenia każdego obiektu w przestrzeni (współrzędne 3D) potrzebne są minimum trzy ploty bistatyczne z podsystemu PCL, natomiast dwa namiary kątowe w metodzie triangulacyjnej pozwalają określać położenie obiektu na płaszczyźnie (współrzędne 2D).

W podsystemie PET potrzebne są minimum trzy różnice czasu z różnych par RPL (ploty bistatyczne PET) do określenia położenia obiektu w przestrzeni (współrzędne 3D) za pomocą metody TDoA. W efekcie to ostatnie wymaganie determinuje wymaganą liczbę stacji. Jednakże biorąc pod uwagę, że liczba kanałów odbiorczych z podsystemów PET i PCL, które biorą udział na etapie fuzji plotów jest z reguły znacznie większa od 3, warunki lokalizacji w przestrzeni (3D) są z reguły spełnione nawet przy mniejszej ilości RPL (od 1 do 4).

Każdy z tych czterech radarów RPL jest zamontowany na takim samym, pojedynczym pojeździe kołowym (czteroosiowym), na którym rozmieszczone zostały dodatkowo: kabina operacyjna w kontenerze oraz dwa systemy antenowe zamontowane na mechanicznie podnoszonych, dwóch masztach. W przypadku PCL zastosowano system antenowo-odbiorczy wykorzystujący dwupolaryzacyjne szyki antenowe, co w odróżnieniu od anten jednopolaryzacyjnych zapewnia możliwość korzystania z sygnałów od szerszego spektrum nadajników okazjonalnych.

image
Fot. M.Dura

Wszystkie radary RPL są takim samym źródłem informacji, jednak jeden z nich (dowolny) pełni funkcję stacji nadrzędnej (tzw. stacji „master”), na której odbywa się fuzja danych z pozostałych radarów, tworząc później jednolity obraz z rozpoznania radioelektronicznego. To również stacja „master” łączy się z nadrzędnymi systemami dowodzenia i kierowania (C2) przekazując dane rozpoznawcze lub przejmując komendy np. wskazania rejonu operacyjnego zainteresowania albo zakresu częstotliwości zainteresowania.

Dzięki zastosowaniu w systemie SPL koncepcji przestrzenno-częstotliwościowej (space-frequency diversity) możliwe jest wykrywanie różnego typu zagrożeń powietrznych w tym obiektów typu Stealth.

image
Ilustracja: PIT-RADWAR.

Zastosowania poza MON

System SPL może być z powodzeniem stosowany zarówno w zakresie realizacji potrzeb resortu obrony, jak również innych resortów gospodarki państwa w takich dziedzinach jak: Państwowa Agencja Żeglugi Powietrznej w zakresie kontroli ruchu lotniczego jak i Straż Graniczna i Służba Celna w zakresie kontroli nielegalnego przekraczania granicy powietrznej państwa.

Poza wyżej wymienionymi atrybutami operacyjnymi tego systemu, które są istotne z punktu widzenia obronności państwa, system SPL zarówno przy zastosowaniu w resorcie obrony jak i resortach cywilnych jest bardzo atrakcyjny z punktu widzenia ekologicznego, ponieważ nie jest źródłem promieniowania elektromagnetycznego wysokiej mocy. Dodatkowo w związku z powyższym nie ma konieczności alokowania wydzielonego zakresu pasma częstotliwości na potrzeby pracy SPL. Z uwagi na innowacyjność i unikatowość systemu w skali międzynarodowej, fakt opracowania go po raz pierwszy w naszym kraju, a także zainteresowanie jego zastosowaniem poza granicami Polski, istnieją potencjalne możliwości uzyskania dochodów Skarbu Państwa z jego sprzedaży.

Zobacz również

WIDEO: Rakietowe strzelania w Ustce. Patriot, HOMAR, HIMARS
Reklama
Reklama