Polityka obronna
Ukraina: prezydent proponuje kompleksową obronę kraju
Prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski przedłożył Radzie Najwyższej projekt ustawy „O podstawach narodowego oporu”. Zawiera on koncepcję szeroko rozumianych działań na rzecz zwiększenia obronności, tworzenia formacji obrony terytorialnie oraz przygotowania obywateli do „narodowego oporu” wobec agresora czy też okupanta. Projekt ten współbrzmi z przyjętą w ubiegłym roku Strategią Bezpieczeństwa Wojennego Ukrainy.
Prezydencki projekt jest kompleksową propozycją przygotowania społeczeństwa zarówno do wojny, jak też do tworzenia ruchu oporu i działań utrudniających okupację terytorium kraju po zajęciu jego części przez agresora, którym domyślnie jest Rosja. Zawierający m. in. plan utworzenia wojsk Obrony Terytorialnej stanowi alternatywę dla złożonego do parlamentu 16 grudnia 2020 roku projektu społecznego „O obronie terytorialnej Ukrainy”.
Czytaj też: Obrona powszechna i kierunek na Zachód. Ukraina z nową Strategią Bezpieczeństwa Wojennego [ANALIZA]
Propozycja prezydenta Zełeńskiego jest szersza i obejmuje nie tylko tworzenie formacji, ale również inne działania i instytucje ujęte pod zbiorczym hasłem „oporu narodowego”. Został on zdefiniowany w dokumencie dość ogólnie.
Opór narodowy jest składnikiem kompleksowej obrony Ukrainy, na którą składa się zbiór organizacji i działań realizowanych w czasie pokoju oraz w szczególnym okresie na Ukrainie w celu zaangażowania maksymalnie szerokich mas obywateli Ukrainy w działania mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa militarnego i suwerenności oraz integralność terytorialna państwa, odstraszanie i odpieranie agresji oraz zadawanie wrogowi nieakceptowalnych strat, w skutek czego będzie on zmuszony zaprzestać agresji na Ukrainę.
Wśród składników oporu narodowego wymienione są: są: obrona terytorialna, ruch oporu oraz przygotowanie obywateli Ukrainy do narodowego oporu poprzez kształtowanie odpowiedniej postawy patriotycznej i praktyczne umiejętności przydatne w tym zakresie. „Specjalny okres” o którym mowa w dokumencie to czas, w którym Ukraina jest celem agresji militarnej i część lub całość terytorium jest okupowana. Na obszarze tym zgodnie z wcześniej przygotowanym planem ma działać ruch oporu, rozumiany jako „system działań militarnych, informacyjnych i specjalnych, których organizacja, planowanie, przygotowywanie i wspieranie odbywa się w celu przywrócenia suwerenności i integralności terytorialnej państwa”.
Czytaj też: „Projekcja strachu i ukryte cele polityczne”. Rosyjskie ruchy wojsk na granicy z Ukrainą [ANALIZA]
Organizacją i realizacją działań ruchu oporu mają zajmować się Siły Operacji Specjalnych Sił Zbrojnych Ukrainy, ale można w nie zaangażować inne siły i środki. Istotny element systemu obrony, zarówno w okresie wojny jak i okupacji, mają być formacje Obrony Terytorialnej, składające się zarówno z ochotników jak i żołnierzy rezerwy. Oczekuje się, że przyjęcie aktu prawnego pozwoli wreszcie rozwiązać problem poprawy organizacji i funkcjonowania obrony terytorialnej na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym. Obecny system obrony terytorialnej oparty jest na wzorcach z czasów ZSRR i okazał się całkowicie nieskuteczny w czasie rosyjskiej agresji i szybkiego rozwoju sytuacji na wschodzie Ukrainy w 2014-2015 roku.
