W perspektywie dekady wiele europejskich państw NATO, w tym Polska, pozyska nowe systemy artylerii rakietowej. Kłopot w tym, że te wyrzutnie reprezentują kilka różnych standardów amunicji, które nie są wymienne. To poważny problem dla wszystkich zainteresowanych.
- Sojusz Północnoatlantycki nadal nie wypracował wspólnego standardu w artylerii rakietowej.
- Różnorodność oraz ograniczone zapasy rakietowych środków bojowych w NATO budzą poważne wątpliwości.
- Rozmach zakupowy Warszawy może odbić się czkawką Wojsku Polskiemu.
- Ile standardów artylerii rakietowej będą posiadali europejscy sojusznicy Polski w najbliższych latach?
- Jak można zaradzić najpoważniejszym problemom w średnim i długim terminie?
Jak dotąd Sojusz Północnoatlantycki nie podjął próby standaryzacji rakietowych środków bojowych, jak niegdyś próbowano uczynić z artylerią lufową kalibru 155 mm. Choć idea stojąca za JBMoU (ang. Joint Ballistics Memorandum of Understanding) była za wszech miar słuszna, to przyjęte w dokumencie kryteria oraz różne wymogi taktyczno-techniczne nakładane przez zamawiających sprawiły, że każda NATO-wska haubica musi być osobno certyfikowana z nowymi kombinacjami pocisków i ładunków miotających. Niemniej pociski i ładunki ujednolicono na tyle, że można mówić o ograniczonej standaryzacji. Z tego atrybutu korzystają dziś żołnierze Zbrojnych Sił Ukrainy, którzy w haubicach takich jak polskie Kraby są zmuszeni do strzelania tym, co akurat mają pod ręką, bez luksusów takich jak certyfikacja na poligonie.
Jeśli jesteś przedstawicielem wybranych instytucji zajmujących się bezpieczeństwem Państwa przysługuje Ci 100% zniżki!
Aby uzyskać zniżkę załóż darmowe konto w serwisie Defence24.pl używając służbowego adresu e-mail. Po jego potwierdzeniu, jeśli przysługuje Tobie zniżka, uzyskasz dostęp do wszystkich treści na platformie bezpłatnie.
"Będzie walka, będą ranni" wymagające ćwiczenia w warszawskiej brygadzie