Piony i Tulipany na rosyjskich poligonach. Powrót ciężkiej artylerii

Wykonywane będą m.in. strzelania przez bataliony 240 mm moździerzy samobieżnych SM-240 (wg kodu NATO 2S4) Tulipan czy 203 mm armat samobieżnych 2S7M Pion-M (zwanej także Małka).

Z pozostałych biorących udział w ćwiczeniach systemów odnotować należy najnowsze zestawy rakietowe Tornado-S czy starsze 122 mm 9K51 Grad, 220 mm 9K57 Uragan, 120 mm moździerze samobieżne 2S34 Hosta, 152 mm samobieżne haubice 2S19 Masta-S i 2S3 Akcja oraz zestawy 9K123  Khrizantema-S z pociskami 9M123-2 (AT-15 Springer) o zasięgu 6000 metrów, startujące z zasobnika - wyrzutni 9P157. W ćwiczeniu biorą też udział oddziały wyposażone w wyrzutnie rakiet balistycznych 9K720 Iskaner-M.

Prowadzone na tak dużą skalę ćwiczenia mają na celu nie tylko zgranie poszczególnych pododdziałów i oddziałów wykorzystujących różny sprzęt artyleryjsko-rakietowy, ale też pozwalają przećwiczyć ich współpracę z nowoczesnymi systemami rozpoznania i przekazywania danych. To z kolei zapewnić ma ich współdziałanie na polu walki w celu niszczenia odpowiednio wybranych co do ich możliwości celów, wzajemną osłonę oraz realizację zadań ogniowych na różnych dystansach z wykorzystaniem różnej przeznaczonej do tego amunicji. Trzeba tez pamiętać, że dominującą zasadą przy prowadzeniu ognia artylerii czy systemów rakietowych jest obecnie jego selektywność i ekonomiczność. A to ma być uzyskane dzięki współdziałaniu różnych, wzajemnie się uzupełniających systemów.

Oprócz samych systemów artyleryjsko-rakietowych) ważne jest również posiadanie efektywnego systemu rozpoznania, analizy i przekazywania danych, którego możliwości w zasadniczym stopniu determinują możliwości tych pierwszych. Działający w czasie rzeczywistym system zarządzania kierowaniem artylerii niewątpliwie przyczyni się do wzrostu jej skuteczności w ramach prowadzenia ognia. A działanie takie należy ćwiczyć i usprawniać.