MSPO 2021: Perspektywy Miecznika okiem PGZ

Podczas spotkania z mediami dyrektor Cierzan stwierdził, że prowadzony przez PGZ program składa się z dwóch elementów. Jednym z nich jest pozyskanie platformy bazowej (okrętów-nosicieli systemów), podczas gdy drugi – w którym również są obecnie prowadzone intensywne rozmowy z szeregiem zagranicznych partnerów – to dostawy i integracja systemów kierowania ogniem dla tychże okrętów (wspomniany ZSW). Warto podkreślić, że dotychczas żadne konkretne decyzje ani co do partnerów, ani też do kształtu Miecznika, nie zostały podjęte. Zapadły już decyzje odnośnie precyzyjnego podziału obowiązków i zakresu prac pomiędzy Remontową Shipbuilding a Stocznią Wojenną, ale szczegółów z powodów handlowych nie ujawniono. Uchylając rąbka tajemnicy nadmieniono jedynie, że obie stocznie będą zaangażowane w produkcje platformy, ale jedna stocznia – należąca do PGZ – wraz z takimi firmami jak CTM – zajmą się integracją.

Etapy projektu

Harmonogram projektu opiera się na trzech etapach. Pierwszy to PSW (Przemysłowe Studium Wykonywalności), w którym to do realizacji przewidziano następujące zadania:

• Przygotowanie przez Konsorcjum PGZ-Miecznik trzech projektów koncepcyjnych wraz z Analizami Techniczno-Ekonomicznymi – do grudnia 2021 r;
• Równolegle prace projektowe i koncepcyjne dotyczące przygotowania potencjału produkcyjnego i obsługowego w PGZ Stoczni Wojennej;
• Wybór jednego z projektów przez Siły Zbrojne RP – luty 2022;
• Zatwierdzenie ZTT dla okrętu Miecznik – marzec 2022.

Etap drugi, do stycznia 2023 roku, zakłada aktualizację PSW. Na ten etap składają się następujące zadania:

• Przygotowanie i zatwierdzenie Projektu Wstępnego wraz z Analizą Techniczno-Ekonomiczną opracowanych na bazie projektu wybranego przez SZ RP;
• Równolegle ustanawianie potencjału produkcyjnego w PGZ Stoczni Wojennej.

Etap trzeci to budowa okrętów. Cel ten podzielono na następujące zadania:

• Budowa pierwszego okrętu wraz z ZSW (Zintegrowany System Walki) + szkolenia, próby oraz Badania Kwalifikacyjne – do czerwca 2028 roku;
• Budowa drugiego okrętu wraz z ZSW + szkolenia oraz próby – do sierpnia 2033 roku;
• Budowa trzeciego okrętu wraz z ZSW + szkolenia oraz próby – do sierpnia 2034 roku;
• Dostarczenie pakietów logistycznych i środków bojowych dla wszystkich trzech jednostek – do sierpnia 2034 roku;
• Trzy nowoczesne, wielozadaniowe fregaty w służbie w MW RP w 2034 roku.

PGZ realizuje obecnie pierwszy etap umowy, a więc prace koncepcyjne, związane z konfigurowaniem pokładowego systemu walki, ale również wyborem docelowej platformy. PGZ prowadzi rozmowy z trzema partnerami, których dyrektor Cierzan określił mianem strategicznych – jeden z nich jako podwykonawca ma dostarczyć sprawdzony projekt.

Partnerzy w dialogu to TKMS (projekt MEKO 300PL), Navantia (projekt F100PL) i Babcock (projekt AH140PL).

Wszyscy partnerzy w dialogu dysponują sprawdzonymi operacyjnie okrętami klasy fregata. Rozmawiamy z nimi o dostawie dla polskiego przemysłu odpowiedniej dokumentacji oraz związanej z tym wiedzy, która pozwoli na budowę tych okrętów u nas w kraju. Jednocześnie łącznie ponad stuosobowy zespół razem z zagranicznymi partnerami i projektantami tak platform jak i systemu walki, prowadzi prace analityczne, których celem jest upewnienie się, że docelowa konfiguracja ZSW będzie mogła zostać – także fizycznie – zintegrowana z wybraną platformą

PGZ obecnie rozmawia z kilkudziesięcioma podmiotami na temat ewentualnych dostaw podsystemów, w tym ZSW. Opracowana przez konsorcjum PGZ-Miecznik i zatwierdzona przez Ministerstwo Obrony Narodowej konfiguracja ZSW będzie oparta na sprawdzonych na świecie konfiguracjach podobnych systemów na fregatach, przystosowanych do wymogów MW RP.

Dyrektor Cierzan potwierdził wypowiedź z maja – udzieloną w wywiadzie dla Defence24[1] - o możliwie dużym udziale rodzimych firm w projektowaniu ZSW oraz późniejszej integracji na okrętach. Polonizacja dotyczyć będzie również samej platformy i wyposażenia ogólnookrętowego, jako że „jednym z przyjętych zobowiązań, wynikających z umowy, jest zapewnienie w późniejszym czasie możliwości serwisowania okrętów w Polsce, na co składa się montaż i integracja, a następnie demontaż i ponowna integracja. Mamy świadomość, że niesie to za sobą ryzyko, w tym w zakresie opóźnień, kosztów jak i możliwości niepowodzenia przy ponownym montażu. Niemniej jednak nie ukrywam, że badamy te możliwości”. Zaznaczono jednak, że okręty wraz z systemami pokładowymi nie będą w całości pochodziło z Polski, bowiem „współcześnie praktycznie każdy korzysta z dostaw zagranicznych i nie będziemy wyjątkiem”.

Nowe miejsca pracy

PGZ planuje przystąpić najpierw do budowy prototypu, a następnie do budowy jednostek seryjnych. Umowa, którą zawarło PGZ, zakłada tryb pracy rozwojowej. Jak stwierdził dyrektor Cierzan, „część kluczowych ustaleń, łącznie z harmonogramem dostaw, będzie przedmiotem dalszych analiz razem z Ministerstwem Obrony Narodowej, a dokładnie z zamawiającym, to jest z Inspektoratem Uzbrojenia”. PGZ zapewniło, że postara się zaproponować możliwie optymalne harmonogramy dostawy jednostek.

Dyrektor Cierzan odniósł się również do kwestii możliwej integracji projektu Narew z Miecznikiem. Jak stwierdził, jest to nie tylko oczekiwane przez wojsko, ale stanowi logiczny krok z perspektywy przemysłu. „Jako PGZ będziemy realizować oba projekty i prowadzić prace w kierunku integracji. To element naszej strategii” – zapewnił – „jeżeli natomiast chodzi o NSM to tutaj sprawa nie jest tak oczywista, bowiem w siłach zbrojnych mamy również inne rakiety klasy woda-woda. W tej sprawie dopiero będziemy rozmawiać z dostawcami”.

Szacuje się, że projekt Miecznik wygeneruje około 2 tysięcy miejsc pracy w stoczniach i firmach. PGZ Stocznia Wojenna planuje zatrudnić około 300 osób, a także rozbudować infrastrukturę stoczniową. Dotyczy to modernizacji już istniejących hal jak i budowy nowej hali do finalnego montażu okrętów, a także nową halę wyposażeniową. 

[1] https://defence24.pl/zintegrowany-system-walki-od-ctm-polskie-radary-i-uzbrojenie-na-mieczniku-cierzan-stawiamy-poprzeczke-wysoko-wywiad