Fińska marynarka ujawnia szczegóły „tajnej” rakiety Gabriel 5

Zakup w izraelskim koncernie IAI (Israel Aerospace Industries) systemu rakietowego Gabriel 5 ANAM został zatwierdzony przez fińskiego ministra obrony Jussi Niinistö 5 lipca 2018 r. Sukces Izraelczyków był tym większy, że w przetargu brały jeszcze udział koncerny Boeing (z pociskami Harpoon), Kongsberg (z pociskami NSM), MBDA (z pociskami Exocet) oraz Saab (z pociskami RBS-15).

O tym, co zadecydowało o wyborze Finów nie było jednak wiadomo, ponieważ system Gabriel 5 do komunikatu opublikowanego 13 grudnia 2019 r. na oficjalnej stronie sił morskich Finlandii był praktycznie zupełnie utajniony. Okazało się również, że nieznany był cel, dla którego Finowie zakupili nowe rakiety.

Wcześniej było wiadomo, że mają one wejść na uzbrojenie nowych korwet typu Pohjanmaa pozyskanych w ramach programu Laivue 2020. Z komunikatu fińskiej marynarki wojennej wynika jednak również, że rakiety izraelskie mogą być bazą do budowy nowego rodzaju baterii rakiet nabrzeżnych. Pozwoliłoby to Finom wycofać obecnie wykorzystywane przez fińskie siły zbrojne wyrzutnie z pociskami RBS-15 (MTO 85), których resurs techniczny kończy się w 2020 roku.

Według komunikatu Merivoimat nowy system ma do 2050 roku chronić morskie linie komunikacyjne oraz zapobiegać atakom ze strony morza. Baterie nadbrzeżne Gabriel 5 mają przy tym współdziałać ze stacjonarnymi (typu 130TK) i przewoźnymi (typu M-46) stanowiskami artyleryjskimi kalibru 130 mm, jak również łączyć się w jednym systemie obronnym z czterema kutrami rakietowymi typu Hamina (uzbrojonymi obecnie w cztery rakiety przeciwokrętowe RBS-15 Mk2 i w przyszłości przezbrojonymi w pociski Gabriel 5) oraz przyszłymi czterema korwetami typu Pohjanmaa (które mają wykorzystywać osiem rakiet Gabriel 5).

Czym w rzeczywistości są rakiety Gabriel 5?

Jak widać fińska marynarka wojenna zdecydowała, że ich okręty oraz baterie nadbrzeżne jako pierwsze w Europie będą uzbrojone w rakiety przeciwokrętowe  Gabriel 5 o zasięgu ponad 200 km i możliwości atakowania również celów lądowych. Finowie ponownie wybrali pociski, które podobnie jak obecnie wykorzystywane RBS-15 są wyposażone w pracującą impulsowo, aktywną głowicę radiolokacyjną.

Postąpili więc zupełnie inaczej niż np. polska Marynarka Wojenna, która mając na okrętach rakiety RBS-15 (wersji Mk2 i Mk3) do baterii nadbrzeżnych wprowadziła rakiety z pasywną głowicą typu NSM. Wybór Finów jest jednak zrozumiały, gdy się weźmie pod uwagę warunki klimatyczne panujące wokół Finlandii, gdzie lepiej sprawdzają się pociski całkowicie niezależne od warunków hydrometeorologicznych.

Głowica aktywna jest, oczywiście, wykrywana przez systemy rozpoznania radioelektronicznego, jednak Izraelczycy zabezpieczyli się przed tym wyposażając rakiety Gabriel 5 w zaawansowane systemy przeciwzakłóceniowe oraz sztuczną inteligencję pozwalającą na wyszukiwanie nawet jednostek pływających wykonanych w technice stealth, ukrywających się za celami pozornymi oraz w środowisku silnych zakłóceń napotykanych w strefie przybrzeżnej.

Izraelska rakieta ma długość 5,5 m i masę około 1250 kg, a więc jest większa od szwedzkiego pocisku RBS-15 o długości 4,324 m i masie 630 kg. Sprawia to pewne trudności transportowe, ale jednocześnie zwiększa skuteczność w przypadku trafienia, pogłębioną przez zastosowanie specjalnej głowicy penetrującej.

Jak na razie wiadomo, że rakieta Gabriel 5 przez większą część swojego lotu porusza się po zaprogramowanej trasie z wykorzystaniem systemu nawigacji satelitarnej GPS. Dopiero w ostatniej chwili włącza się aktywna głowica radiolokacyjna naprowadzająca pocisk na wskazany cel. Napęd rakiecie w czasie lotu zapewnia silnik turboodrzutowy pozwalający na poruszanie się z prędkością poddźwiękową.