Ukraińska armia z nową amunicją do Hiacyntów

Samobieżna armatohaubica 2S5 Hiacynt-S to jeden z tych typów ukraińskich dział , do których amunicja jest obecnie bardzo deficytowa z racji na radzieckie pochodzenie oraz bardzo małą liczbę producentów. W przypadku Ukrainy po zużyciu zapasów sprzed rosyjskiej inwazji jedynym jej źródłem była Finlandia, która przekazała ją wraz z nieokreśloną liczbą ciągnionych 2A36. To oczywiście była t jedynie doraźna donacją, która nie pozwalała na utrzymanie w eksploatacji Hiacyntów obu wersji. Jak się jednak okazuje, od paru miesięcy na Ukrainę trafia amunicja przeznaczona do tego typu artylerii i to nowa.

Źródłem jej może być (jak wskazuje autor postu w serwisie X) bułgarska firma TRM mająca w swojej ofercie tego typu efektory. Oznacza to, że regularne dostawy amunicji kal. 152 mm dla Ukrainy są możliwe, konieczne jednak jest jej stałe finansowanie. Z racji na zużycie luf oraz już zapewne nie tak liczną flotę Hiacyntów (zarówno ciągnionych, jak i samobieżnych) zapotrzebowanie na nią nie jest tak duże, jak na tę stosowaną w haubicach 2S3 Akacja lub D-20. Nie jest obecnie wiadome, ile Hiacyntów-S używa ukraińska armia, przed rosyjską inwazją posiadali w aktywnej służbie 18 tego typu pojazdów oraz pewną ich liczbę w rezerwie (kolejne siedem dział?). W wyniku walk utracono przynajmniej trzy egzemplarze, zaś na Rosjanach udało się zdobyć sześć kolejnych.

2S5 Hiacynt-S to radziecka samobieżna armatohaubica kal. 152 mm oparta o zmodernizowane podwozie 2S3 Akacja, które było szeroko wykorzystywane w różnych wariantach w armii radzieckiej. Została wprowadzona do służby w 1978 roku, zastępując dywizjony dział polowych M46 kal. 130 mm w radzieckich jednostkach artylerii. Uzbrojenie główne stanowi armatohaubica 2A36 o lufie długości 49 kalibrów (ponad 8 metrów). Taka długość pozwalała na osiągnięcie donośności na poziomie 30,5-40 km w zależności od rodzaju użytej amunicji. Do samoobrony służy pojedynczy karabin maszynowy PKT kal. 7,62 mm.

Grubość pancerza kadłuba wynosi 15 mm, a przedział ogniowy jest nieosłonięty. Jednostkę napędową stanowi silnik wysokoprężny W-59 o mocy 520 KM, pozwalający na rozwinięcie prędkości maksymalnej wynoszącej 62 km/h po drodze oraz 25 km/h w terenie. Obecnie ten system artyleryjski znajduje się w służbie armii takich krajów jak Rosja, Ukraina, Białoruś, Etiopia i Erytrea.