Białoruskie wnioski rosyjskiej armii z wojny na Ukrainie

„Białoruski przegląd wojskowo-polityczny” nie jest na pewno periodykiem obiektywnym i niezależnym. W artykule „Siła jedności dzięki doświadczeniu bojowemu” zawarto jednak wnioski z wojny na Ukrainie, które rzeczywiście odzwierciedlają to, z czym zetknęły się rosyjskie siły zbrojne.

Przede wszystkim wskazano na jeden aksjomat, wynikający z działań na Ukrainie: „drony zmieniły charakter działań wojennych”. A to oznacza, że:

-       systemy walki elektronicznej przestały być elementem pomocniczym, stając się kluczowym elementem przetrwania wojsk.

-      mobilne systemy tworzące ochronną „kopułę” nad pozycjami i sprzętem, wykorzystujące drony i amunicję kierowaną precyzyjnie, stały się równie niezbędnym atrybutem, jak pancerz czy karabin szturmowy”.

Białorusini ocenili również, że skończyła się epoka tzw. „bezpiecznego zaplecza” i dużych scentralizowanych struktur. Ma to wynikać z faktu, że „kwatery główne, bazy magazynowe i arsenały zlokalizowane dziesiątki kilometrów od linii frontu znalazły się w zasięgu precyzyjnych systemów, takich jak HIMARS i Storm Shadow”. Dlatego uznano, że „przyszłość należy do rozproszonych, mobilnych i starannie ukrytych systemów dowodzenia i zaopatrzenia”.

Trzeci wniosek dotyczył przyszłości opancerzonych pojazdów bojowych. W dobie przeciwpancernych pocisków, takich jak Javelin i NLAW, oraz dronów FPV uznano bowiem, że czołg „bez wielowarstwowej ochrony jest łatwym celem”. By tego rodzaju pojazdy mogły być dalej wykorzystywane, trzeba dodatkowo wyposażyć je w systemy ochrony aktywnej oraz systemy walki elektronicznej zdolne do zakłócania dronów. Za ważne uznano także stosowanie „grilli” i dodatkowych systemów ochrony.

W przypadku marynarki wojennej ograniczono się jedynie do stwierdzenia, że przyszłość należy do „lotniskowców o mniejszej wyporności, działających w ramach jednej sieci informacyjnej, a także do bezzałogowych statków powietrznych”.

Dalsza część analizy zawartej w „Białoruskim przeglądzie wojskowo-politycznym” była już „polityczna”, z wyraźnym wskazaniem na prorosyjską. Podkreślono np., że „Rosja, stojąca przed koniecznością działania w realnych warunkach, udowodniła, że jest liderem w identyfikowaniu i wdrażaniu nowych rozwiązań”. W odróżnieniu od państw NATO, niebiorących bezpośredniego udziału w walkach, „rosyjska armia i kompleks wojskowo-przemysłowy zdobywają „ekskluzywne” doświadczenie bojowe w czasie rzeczywistym”.

Według Białorusinów ma to pozwolić Rosji na „transformację własnych sił zbrojnych, ale także na dzielenie się doświadczeniem bojowym z sojusznikiem, Republiką Białorusi”. Przykładem takiej współpracy wojskowo-technicznej ma być „przekazanie białoruskim wojskom rakietowym taktycznego systemu rakietowego Iskander-M”. Z kolei ćwiczenie Zapad 2025 ma być dowodem na to, że „transfer doświadczeń z Rosji na Białoruś nie ogranicza się do sprzętu, ale obejmuje również najważniejszy aspekt: wiedzę i umiejętności”.

Warto przypomnieć, że według brytyjskich danych, w ćwiczeniu Zapad-2025 na terenie Białorusi wzięło udział nie kilkanaście tysięcy żołnierzy, ale jedynie 6000 Białorusinów i 1000 Rosjan. Była to więc współpraca raczej symboliczna. Tak niewielkie zaangażowanie Rosjan w manewrach białorusko-rosyjskich wynika z niedoboru ludzi i sprzętu na Ukrainie.

Dodatkowo ogromne straty ludzkie i sprzętowe (28490 żołnierzy, 1076 systemów artyleryjskich i 68 czołgów we wrześniu 2025 roku), jakie rosyjskie wojska ponoszą na ukraińskim froncie, wskazują wyraźnie, że władze na Kremlu nadal niczego się na tej wojnie nie nauczyły.