Koncepcja tego typu okrętów jest autorskim projektem firmy Kampo, zrealizowanym w odpowiedzi na wymagania rosyjskiej floty. Firma ta wchodzi w skład grupy Tietis, jej siedziba mieści się w miejscowości Opiechowo-Zujewo nad rzeką Kliazmą w obwodzie moskiewskim, jej dotychczasowa specjalizacja to produkcja aparatów oddechowych rożnego przeznaczenia. Budowa tych jednostek to jej debiut w przemyśle stoczniowym. I to właśnie fakt, że firma ta dotychczas nie zajmowała się budową jednostek pływających, zaowocował świeżym podejściem, czego efektem było zaprojektowanie nowatorskich - jak na realia rosyjskiej floty - okrętów. 

Jednostki te zaprojektowano w układzie katamaranu. Ich cechą charakterystyczną jest modułowa budowa, pozwalająca na transport w stanie rozłożonym w dowolny rejon kraju za pomocą środków transportu drogowego, kolejowego i wodnego - zarówno śródlądowego, jak i morskiego. Ta cecha jest szczególnie ważna w przypadku Rosji, które ma siły morskie stacjonujące na obszarze całego kraju. Dzięki modułowości możliwy jest też transport elementów kutrów Kampo do stoczni lub portów położonych blisko miejsca ich późniejszego bazowania, gdzie mogą być one montowane i wodowane - efektem jest zmniejszenie kosztów ich dostawy.

Również w kwestii wyposażenia specjalistycznego oparto się na koncepcji wymiennych modułów umieszczonych w kontenerach, które można posadowić na pokładzie roboczym ulokowanym za nadbudówką. Dzięki temu możliwe jest szybkie przystosowanie kutrów do pełnienia różnorodnych funkcji. I tak mogą one pełnić funkcje jednostek poszukiwawczo-ratowniczych, nurkowych/robót podwodnych, pożarniczych, odbioru zanieczyszczeń ropopochodnych, tendrów oznakowania nawigacyjnego lub urządzeń fizycznego zabezpieczenia portów.

Okręty te zdolne są do operowania w rejonach ścieśnionych, a także akwenach o niewielkiej głębokości. Cechują się one stosunkiem długości do szerokości wynoszący 2:1, co zapewnia nie tylko dużą stateczność, ale i sporą powierzchnię roboczą. Pokład roboczy ma powierzchnię około 100 m² i dostosowany jest do instalacji kontenera 20-stopowego, który może mieścić specjalistyczne wyposażenie, w tym np. komorę dekompresyjną. Dodatkowo na rufie zainstalowano hydrauliczny żuraw teleskopowy o udźwigu 5,1 t, który zapewnia kutrom praktycznie samowystarczalność (w tym załadunek i wyładunek kontenera). Odebrane przez WMF FR jednostki tego typu ukończone zostały w dwóch konfiguracji: kutra poszukiwawczo-ratowniczego i kutra nurkowego/wsparcia robót podwodnych.

Ich załogę stałą stanowi trzech marynarzy z możliwością zaokrętowania pięciu dodatkowych osób. Do swojej dyspozycji załoga ma dwie kabiny czteroosobowe i mesę. Wymóg operowania w rejonach o niewielkiej głębokości uzyskano dzięki płaskiemu dnu obu kadłubów i zanurzeniu ograniczonemu jedynie do 1,5 m. Napęd składa się z dwóch silników wysokoprężnych z przekładniami Z-drive, które można wychylać o kąt 60° na każdą z burt, zaś przed uszkodzeniem podczas manewrowania zabezpieczone są one rurowymi pałąkami. Jednostki te osiągają prędkość 9 węzłów i charakteryzują się dobrymi właściwościami manewrowymi.

Kutry modułowe proj. 23370, które weszły w skład Flot Bałtyckiej i Czarnomorskiej oraz Flotylli Kaspijskiej, okazały się na tyle udanymi jednostkami, że Kampo zaprojektowało ich powiększoną wersję oznaczoną jako proj. 23370M.

Dane taktyczno-techniczne kutrów proj. 23370/23370M

Zestawienie jednostek kutrów proj. 23370

(AN)