Textron zbudował kadłub poduszkowca desantowego nowej generacji

Firma Tectron buduje jednocześnie dwa nowe poduszkowce w ramach większego zamówienia na dziewięć jednostek SSC. Cały kontrakt wart jest 570 milionów dolarów. Pierwsza z jednostek otrzymała oznaczenie LCAC 100 wskazujące, że w przyszłości ma ona zastąpić obecnie wykorzystywane w US Navy poduszkowce LCAC (Landing Craft, Air Cushion).

Użyte w komunikacie słowo „odwrócenie” wynika z przyjętego sposobu budowy kadłuba, który dla ułatwienia prac składano w pierwszej fazie do góry dnem. Teraz nastąpiła trudna operacja odwrócenia ważącej 40 ton konstrukcji, która trwała 7,5 godziny i zakończyła się sukcesem. Wykorzystano do tego specjalna obrotnicę, której pracy asystowały dodatkowo dwa dźwigi. Ostatecznie kadłub został podniesiony do góry suwnicą, a następnie po obróceniu - powoli opuszczony w dół.

To ważny krok w całym programie, ponieważ od tego momentu rozpocznie się montaż i integracja wyposażenia pokładowego, nad którym prace były prowadzone często w różnych miejscach USA (przede wszystkim przez firmy L-3, Alcoa i Rolls Royce). Teraz rozpocznie się prawdziwa weryfikacja realizowanych równolegle podprogramów i jego ostateczne sprawdzenie. Zakończenie budowy LCAC 100 jest planowane na 2017 r. a więc niecałe trzy lata po rozpoczęciu budowy (17 listopada 2014 r.). Każda jednostka ma później służyć przez co najmniej 30 lat.

Czym będzie SCC?

Sama konstrukcja SSC pozornie bardzo przypomina wykorzystywane obecnie we flocie poduszkowce LCAC. W rzeczywistości, bazując na kilkudziesięcioletnich doświadczenia z ich eksploatacji, zachowano tylko ogólny schemat, natomiast rozwiązania są najczęściej zupełnie nowe. Zmieniono zarówno część wykorzystywaną do kierowania poduszkowcem, jak i pomieszczenia dla załogi, system napędowy oraz ciąg komunikacyjny.

Nowa jednostka ma być zdolna do transportu co najmniej 74 ton ładunku z prędkością co najmniej 35 w i wysadzania go na nieprzygotowanym brzegu (z dostępem do 80% linii brzegowej na całym świecie). Przypomnijmy, że poduszkowce LCAC mają obecnie możliwość poruszania się z prędkością około 40 w przy pełnym załadunku (około 60 t).

Całe wyposażenie pokładowe na SSC ma mieć budowę modułową, co ułatwi eksploatację, jak również zwiększy możliwości bojowe poduszkowców. Modułowość dotyczy bowiem również przestrzeni ładunkowej. Zaprojektowano np. zamknięty „moduł” do transportu ludzi, w którym można bezpiecznie przewieźć 145 w pełni wyposażonych żołnierzy piechoty morskiej lub 108 rannych.

Do budowy wykorzystano bardziej wytrzymałe na korozje i uszkodzenia materiały (więcej aluminium i kompozytów) oraz lżejszą i trwalszą kurtynę potrzebną do wytworzenia poduszki powietrznej. Zastosowano: bardziej wydajne i niezawodne śmigła z sześcioma kompozytowymi płatami (zamiast obecnie wykorzystywanych – czteropłatowych), wprowadzono bardziej wydajne silniki z przekładniami (cztery turbiny gazowe M17 rozwinięte przez koncern Rolls-Royce z silników T406 wykorzystywanych na pionowzlotach V-22 Osprey) oraz ulokowano miejsce do kierowania jednostką na obu burtach (na LCAC jest ono tylko na prawej burcie).