Turecki pocisk Gokdogan z głowicą radarową trafił w cel [WIDEO]

Pierwszy został przetestowany w locie w maju ubiegłego roku i był to pocisk powietrze-powietrze krótkiego zasięgu Bozdogan naprowadzany termicznie. Ma on stanowić krajowy zmiennik dla amerykańskich rakiet AIM-9X, ale jak przekonuje producent zastosowano w nim sterowanie wektorowe, nowy silnik rakietowy na paliwo stałe oraz system naprowadzania i zapalnik najnowszej generacji, dzięki czemu ma przewyższać swego poprzednika.

10 lipca pojawiły się pierwsze informacje o sukcesie testów nieco bardziej ambitnej rakiety Gokdogan, która stanowić ma w tureckim lotnictwie następcę AIM-120 AMRAAM. Opracowany przez TUBITAK Sage pocisk ma zasięg co najmniej 65 km i aktywny, radarowy system naprowadzania wyposażony w algorytmy mające znacznie zwiększyć jego odporność na środki przeciwdziałania oraz systemy walki elektronicznej. Wystrzelony z samolotu F-16C Falcon tureckiego lotnictwa Gokdogan trafił w latający cel powietrzny z napędem odrzutowym Şimşek osiągający prędkość ponad 700 km/h, potwierdzając skuteczne działanie wszystkich systemów.

Gokdogan, podobnie jak Bozdogan ma trafić w pierwszej kolejności właśnie na uzbrojenie tureckich F-16, ale docelowo będzie też używany przez inne tureckie maszyny, w tym samolot 5. generacji TAI TF-X oraz szkolno-bojowych TAI Hurjet. Gokdogan posiada zarówno aerodynamiczne jak i gazodynamiczne systemy sterowania oraz zaawansowany system naprowadzania oraz łącze, pozwalające na zmianę celu ataku już podczas lotu pocisku. Przy tym wszystkim, pocisk jest dostosowany do standardowej wyrzutni LAU-129 i standardowych łączy NATO zgodnych ze standardem MIL-STD-1553 oraz MIL-STD-1760, co otwiera możliwość eksportu i zastosowania w wielu innych maszynach. Zarówno Bozdogan jak i Gokdogan powstają w ramach wspólnego projektu rakiet powietrze-powietrze pod nazwą GOKTUG. Kolejny rozwijany w nim system uzbrojenia to pocisk dalekiego zasięgu Gokhan z napędem strumieniowym (ramjet).

Samodzielne opracowanie przez turecki TUBITAK Sage pocisków powietrze-powietrze krótkiego i średniego zasięgu, podobnie jak opracowanie i wprowadzenie do służby systemów przeciwlotniczych krótkiego zasięgu HISAR-A i test rakiet średniego zasięgu HISAR-O wskazują na znaczące postępy w zakresie rozwoju systemów rakietowych do zwalczania celów powietrznych. Turcja przeszła drogę od użytkownika i licencjobiorcy do producenta zdolnego samodzielnie opracowywać i rozwijać systemu uzbrojenia tego typu, co jest znaczącym osiągnięciem Ankary.