Turcja zamówiła na Ukrainie silniki do bezzałogowców Akinci

Informacja na temat zamówienia napędu dla kolejnych 15 dwusilnikowych bezzałogowców nie została oficjalnie opublikowana, ale pochodzi ze źródeł pośrednich. Zakłady Ivchenko-Progress zamówiły bowiem 30 silników kompletów części i zespołów montażowych do silników AI-450 które zostaną zmontowane w wariancie AI-450T. Wartość umowy to 236,4 tys. dolarów. Docelowym krajem dostawy tych jednostek napędowych jest Turcja, a termin realizacji upływa do końca roku 2022.

Oznacza to, że ukraińska firma zrealizowała już całe zamówienie z 2018 roku, opiewające na 20 silników AI-450T z których 4 dostarczono w pierwszym roku a w kolejnych odpowiednio 6 i 9. Zastosowano je m. in. w 3 prototypach bsl Bayraktar Akinci które służyły do testów w locie oraz w 3 dotąd oblatanych egzemplarzach seryjnych. Pierwszy z nich został już przyjęty oficjalnie do służby a dwa kolejne przechodzą jeszcze próby na lotnisku należącym do Baykar Savunma w pobliżu miasta Corlu w prowincji Tekirdag. Leży ono około 100 km na zachód od Stambułu. Ostatni z nich został oblatany 14 października 2021 roku. Kolejne płatowce znajdują się w różnych stadiach budowy.

Silniki AI-450T produkcji ukraińskiej zostały zastosowane w maszynach Akinci ze względu na brak założonych efektów programu tureckiego silnika dla ciężkich bezzałogowców rozwijanego przez TUSAŞ Engine Inc (TEI). Zamiast niego do napędu, i to już od pierwszego latającego prototypu Akinci wykorzystano silniki AI-450T o mocy startowej 450 KM, stosowany też do napędu rosyjskich cywilnych śmigłowców Kamow Ka-226. Inny wariant AI-450 zastosowano m. in. w samolocie szkolno-treningowym Diamond TA-20 Dart oraz jednym z wariantów popularnej maszyny szkolno-turystycznej DA-50. Turcja jest zainteresowana ukraińskimi silnikami w zamian oferując m. in. bezzałogowce i łączność zgodną ze standardami NATO.

Bezzałogowiec Akinci to duża maszyna mająca pozostawać w powietrzu ponad 24 godziny i przenosić do 1350 kg uzbrojenia, czyli niemal dwukrotnie więcej niż konkurencyjny Goksungur. Uzbrojenie będzie obejmować zarówno specjalne, lekkie bomby kierowane rodziny MAM-L/C/T opracowane do użycia w systemach bezzałogowych jak również pociski kierowane Cirit, klasyczne bomby lotnicze, jak też pociski manewrujące SOM-A (turk.: Satha Atılan Orta lub ang. Stand Off Missile) o zasięgu do 250 km. Pod względem możliwości bojowych ma to być znaczący skok jakościowy dla tureckich sił zbrojnych, które obecnie eksploatują, znacznie mniejsze uzbrojone maszyny taktyczne TAI Anka-S i Bayraktar TB2.