AS 2021: Bezzałogowy „bombowiec” UkrJet Airoborne [FOTO]

Na stoisku kijowskiej spółki można było zobaczy kilka ciekawych maszyn, w tym dwa ofensywne rozwiązania: amunicje krążącą UJ-32 Lastivka oraz znacznie większe rozwiązanie „wielorazowe” w postaci płatowca UJ-22 Airborne. Oba płatowce mogą być kontrolowane przez opracowany przez UkrJet system sterowania Dedalus, który pozwala zarówno na bezpośrednią kontrolę nad maszyną jak też lot w trybie półautomatycznym lub w pełni autonomicznym. Pozwala to na pełniejsze wykorzystanie możliwości systemów, których promień działania jest wielokrotnie większy niż zasięg radiolinku stosowanego do bezpośredniego sterowania.

O ile zwieńczona głowicą stosowanego w popularnym granatniku RPG-7 ładunku kumulacyjnego UJ-32 Lastivka wzbudzała zainteresowanie swoim nietypowym wyglądem, to UJ-22 Airborne jest konstrukcyjnie bardzo konserwatywnym płatowcem ze śmigłem ciągnącym, klasycznym układem aerodynamicznym i trzypunktowym podwoziem z kołem przednim. Maszyna może pozostawać w powietrzu do 12 godzin, operując na pułapie do 6 000 metrów ze średnią prędkością 120 km/h i maksymalną 160 km/h. Zasięg systemu sterowania wynosi do 100 km, ale w trybie autonomicznym promień działania sięga 800 km.

Maszyna jest łatwa w obsłudze i może startować bez żadnej infrastruktury, korzystając z utwardzonego lub trawiastego lądowiska. Czteroosobowa obsługa potrzebuje około 10 minut na przygotowanie UJ-22 do startu. Jej udźwig użyteczny sięga 20 kg i może zostać wykorzystany na przenoszenie systemów obserwacyjnych różnego typu lub uzbrojenia, umieszczonego pod kadłubem, pomiędzy goleniami podwozia.

Podczas wystawy Arms and Security 2021 zaprezentowano dwa warianty taniego, improwizowanego wręcz uzbrojenia maszyny. Pod kadłubem w roli bomb podwieszono cztery pociski moździerzowe kalibru 82 mm, stosowane dość powszechnie przez ukraińskie siły zbrojne. Jako alternatywny ładunek przed maszyną umieszczono system pylonów z sześcioma granatami kumulacyjnymi PG-7MW zaopatrzonymi w proste stateczniki stabilizujące lot.

W obu przypadkach mówimy o prostej, lekkiej amunicji niekierowanej co obniża jej skuteczność ale też znacznie obniża koszty i upraszcza wykorzystanie bojowe. W pewien sposób jest to powrót do początków lotnictwa bombowego, gdy do samolotu załoga zabierała granaty czy pociski moździerzowe jako improwizowane uzbrojenie do atakowania celów naziemnych.