Kiedy ogłoszono zaproszenie do dialogu technicznego na OOW Miecznik tak naprawdę nie wiadomo było, o jaki okręt chodzi. W ten sposób firmy zgłaszające się ze swoimi propozycjami robiły to w ciemno, nie znając nawet oficjalnej wersji odnośnie założonej wyporności tej jednostki.

Na szczęście nasze „zdziwienie” zostało dostrzeżone i 27 czerwca br. Szef Szefostwa Techniki Morskiej Inspektoratu Uzbrojenia zatwierdził „Zapytanie o Informację” na okręt obrony wybrzeża Mieczniki rozesłał je do wszystkich firm zgłaszających się do dialogu technicznego. Co więcej tym razem wyraźnie zaznaczono już na stronie tytułowej, że chodzi o RFI (Request for Information), czego nie robiono wcześniej w odniesieniu do innych postępowań.

Więcej: MON publikuje listę chętnych do budowania Miecznika i Gawrona

Niestety RFI było niedostępne dla mediów (przynajmniej teoretycznie), dlatego po tygodniu zwróciliśmy się o przekazanie tych dokumentów również portalowi Defence24.pl orazo zgodę na ich opublikowanie. W efekcie RFI natychmiast pojawiło się na stronie IU.



Mając jakiś udział w tej „jawności” ze strony Ministerstwa Obrony Narodowej, poniżej zamieszczamy obszerne fragmenty RFI dla OOW Miecznik, starając się pokazać, jakie okręty będą już za kilka – kilkanaście lat na wyposażeniu naszej Marynarki Wojennej.

Przeznaczenie i podstawowe zadania

Mówiąc krótko OOW ma być przeznaczony do działań na wszystkich akwenach morskich poza strefą podbiegunową o stałym zalodzeniu (a więc nie tylko na „Bałtyku plus” jak nas straszono wcześniej): „na Bałtyku, Morzu Północnym, w przypadku działań sojuszniczych we wskazanym akwenie odpowiedzialności operacyjnej Połączonych Sił Morskich NATO”. W tym celu okręt ma posiadać klimatyzację, klasę lodową –umożliwiającą pływanie w pokruszonym lodzie i mieć możliwość użycia uzbrojenia do stanu morza 6.

Do zadań głównych zaliczono zdolności do patrolowania i ochrony torów podejściowych, zwalczanie celów nawodnych, podwodnych, powietrznych i lądowych oraz ochronę baz morskich i stanowisk dowodzenia.

Więcej: Ruszył proces zakupu okrętów Miecznik i Czapla. Nieprzejrzysty tryb wyboru oferentów

Do zadań dodatkowych zaliczono: wsparcie morskich zgrupowań zadaniowych w zakresie wykrycia i zwalczania celów nawodnych i podwodnych, szybkie rozpoznawanie torów wodnych, poszukiwanie oraz zwalczanie sił i środków dywersji podwodnej w rejonach bazowania, podnoszenie i wykorzystanie z pokładu bezzałogowych samolotów rozpoznawczych, współpracę z siłami specjalnymi, prowadzenie kontroli żeglugi podczas operacji reagowania kryzysowego, pełnienie funkcji okrętu dowodzenia zespołem narodowym lub sojuszniczym, zdolność do zaokrętowania i przenoszenia załogowych/bezzałogowych platform morskich o długości 11 m wraz z modułem dowodzenia, zdolność do przyjęcia śmigłowca o masie do 11 ton,

Właściwości morskie i budowa kadłuba

OOW ma mieć wyporność nie mniejszą niż 1900 t i długość nie większą niż 100 m. Pozostałe wymiary pozostawiono wykonawcom. Prędkość maksymalna powinna „wynosić do 26 w”. Zasięg pływania przy prędkości ekonomicznej powinien być nie mniejszy niż 6 000 Mm, przy czym zgromadzone na pokładzie zapasy mają pozwolić okrętowi na autonomiczne działanie bez konieczności zawijania do portów przez 30 dób.



OOW ma mieć „zdolność manewrowania przy małych prędkościach oraz przy podchodzeniu do boi i innych operacjach cumowniczych, przy wietrze o sile do 30 w i prądzie do 3 w, bez pomocy holowników i innych okrętów”.

Kadłub powinien być wykonany ze stali o podwyższonej wytrzymałości. Materiały użyte do budowy kadłuba i wyposażenia wewnętrznego powinny gwarantować zminimalizowanie pól fizycznych okrętu (magnetycznego, akustycznego, hydrodynamicznego, termicznego), skutecznej powierzchni odbicia w pasmach radiolokacyjnych oraz zapewnienie właściwej odporności mechanizmów okrętowych.

Więcej: Koniec Marynarki Wojennej RP – pierwsze niepokojące wnioski z „Białej Księgi”

Przewidziano konieczność zachowania tzw. „zapasów projektowych”, które w przyszłości pozwolą na prowadzenie modernizacji i obsługę bez pogorszenia parametrów statycznych i ruchowych (dla wyporności to zapas 8% masy od wyporności standardowej, dla środka masy to 3-5% Zg początkowej a dla mocy elektrycznej to 30%). Do tego trzeba doliczyć konieczność zagwarantowania rezerwowego miejsca i objętości.

Załoga i warunki bytowe

Liczebność załogi nie została określona. Narzucono jedynie by dążyć do zminimalizowania jej stanu m.in. poprzez pełną automatyzację systemu dowodzenia i kierowania uzbrojeniem oraz zautomatyzowanego systemu pracy siłowni z wachtą w CSS.



Okręt ma mieć możliwość zabierania do 30 pasażerów (np. komandosów) i mieć możliwość działania autonomicznego przez 30 dni pływając w systemie 2 i 3 zmianowym. Wskazano nawet, że kabina dowódcy okrętu ma być 1-osobowa, oficerskie 1 - 2-osobowe, podoficerskie 4-6 osobowe i marynarskie 6-8 osobowe.

Więcej: Polska może mieć tylko jedną broń odstraszania: okręty podwodne z rakietami manewrującymi

Przewidziane są oddzielne mesy dla oficerów oraz podoficerów i marynarzy, mają być pomieszczenia do przygotowywania posiłków (kuchnie, pentry – wymienione w liczbie mnogiej!), do przechowywania żywności (chłodnie, magazyny), pralnie, suszarnie, węzły sanitarne iinne pomieszczenia pozwalające załodze na działanie autonomiczne przynajmniej w założonym okresie 30 dni. Okręt ma być przystosowany dla kobiet należących do załogi.

System dowodzenia i kierowania środkami walki (OSW)

OSW ma być oparty na redundantnej okrętowej sieci komputerowej (w tym serwerów) z użyciem wielofunkcyjnych konsol operatorskich oraz architektury „klient – serwer”. Sieć i urządzenia mają spełniać wymagania przepisów o ochronie informacji do klauzuli Tajne. OSW powinien pozwalać na;

• odbiór i przetwarzanie danych o obiektach otrzymanych ze źródeł własnych i zewnętrznych oraz zobrazowanie sytuacji taktycznej okrętu;

• wymianę tej informacji taktycznej z innymi okrętami, brzegiem i statkami powietrznymi;

• odbiór, przetwarzanie i wysyłanie rozkazów, komend i meldunków w formatach ADatP-3 i OTH Gold, standardach Link 11 i 22 oraz STANAG 1116;

• wspomaganie procesu podejmowania decyzji i planowania zadań dla okrętu;

• automatyczną ocenę zagrożenia ze strony wykrytych i śledzonych obiektów;

• ręczny i automatyczny wybór celów i przydział środków walki do ich zwalczania;

• kierowanie ogniem środków walki poprzez Zintegrowany System Walki (ZSW);

• rejestrację i archiwizację danych;

• zarządzanie okrętowymi bazami danych;

• realizację funkcji szkoleniowych i treningowych.

Za najważniejsze podsystemy okrętowe uznano podsystemy: wspomagania dowodzenia, nawigacji, uzbrojenia (rakietowo – artyleryjski i broni podwodnej), łączności, rozpoznania i walki elektronicznej, obrony przed środkami masowego rażenia, napędowo – energetyczny i obrony biernej.

Głównym elementem podsystemu wspomagania dowodzenia ma być konsola wielofunkcyjna zobrazowania sytuacji taktycznej okrętu umieszczona w Bojowym Centrum Informacyjnym (BCI), które powinno być dodatkowo wyposażone w urządzenia zobrazowania wielkoformatowego.



Podsystem nawigacji ma zapewniać określanie pozycji z dokładnością nie mniejszą niż 10 m. Podsystem broni podwodnej ma się składać z uzbrojenia torpedowego do zwalczania celów nawodnych i podwodnych, konsoli wielofunkcyjnej oficera broni podwodnej oraz konsoli sonaru podkilowego.

Podsystem rozpoznania i walki elektronicznej ma się składać przede wszystkim z radiolokacyjnego odbiornika ostrzegawczego o czasie reakcji na przychodzącą emisję od rakiety mniejszym niż 1 s. Co ciekawe podsystem ten ma pozwalać również na namierzanie i rozpoznawanie emisji radarowych obecnych w horyzoncie radiolokacyjnym (a więc może to być system rozpoznania radiolokacyjnego). Odbiornik ten ma też w przypadku alarmu automatycznie sterować wyrzutniami celów pozornych.

Więcej: Nadbrzeżny Dywizjon Rakietowy gotowy do działań

Wyrzutnie celów pozornych mają mieć dwie jednostki ognia (przy czym jedna ma być załadowana w lufach, a druga przechowywana na okręcie). Cele pozorne mają zapewnić obronę bierną wokół okrętów przed atakiem pocisków przeciwokrętowych oraz przed promieniowaniem laserowym.

Uzbrojenie

Jako uzbrojenie w RFI wymieniono:

• 1 armatę średniego kalibru;

• 1-2 armaty) małego kalibru;

• uzbrojenie rakietowe do zwalczania celów nawodnych i lądowych;

• uzbrojenie rakietowe średniego zasięgu do zwalczania celów powietrznych;

• wyrzutnie torpedowe.

Maksymilian Dura