Wybuch rakiety SM-2 na niemieckiej fregacie

W obu przypadkach strzelanie realizowano z wyrzutni pionowego startu typu Mk41 znajdujących się na pokładzie dziobowym. W przypadku Amerykanów tuż po starcie rozpadła się rakieta SM-2 Block IIIA, której większość szczątków spadła do wody, a tylko ich niewielka część na okręt powodując niewielki pożar i straty jedynie za około 100 tysięcy dolarów.

W przypadku niemieckiej fregaty FGS „Sachsen” sytuacja była nieco inna. Rakieta zapaliła się bowiem prawdopodobnie jeszcze przed startem i eksplodowała wewnątrz wyrzutni wyrzucając jedynie niewielkie fragmenty pocisku ponad pokład. W efekcie tego zdarzenia wybuchł pożar, który objął praktycznie większą część pokładu dziobowego nadpalając m.in. nadbudówki powyżej poziomu mostka nawigacyjnego i uszkadzając urządzenia stojące tuż powyżej. Lekko rannych zostało również dwóch niemieckich marynarzy.

Staliśmy przed lśniącą, żarzącą się i gorącą ścianą ognia

Z nakręconego i upublicznionego filmu nakręcony (nakręconego z pokładu płynącej obok FGS „Sachsen” innej niemieckiej fregaty typu 123 FGS „Lübeck” F214) wynika wyraźnie, że sam system bezpieczeństwa wyrzutni i systemy przeciwpożarowe zadziałały prawidłowo tłumiąc ogień po około 40 sekundach. Dodatkowo pożar nie spowodował eksplozji pozostałych rakiet, które prawdopodobnie znajdowały się w reszcie silosów pionowego startu. O tym jak była to niebezpieczna sytuacja mogą świadczyć zdjęcia pokazujące, że wszystkie cztery ośmiokomorowe moduły wyrzutni Mk41 były z wierzchu nadpalone. Z jednej strony Niemcy mieli pecha, ponieważ użyto komory startowej znajdującej się pośrodku – na styku z innym modułem. Był to drugi start rakiety SM-2, ponieważ pierwszy, przeprowadzony tego samego dnia zakończył się sukcesem.

Niemcy dopiero rozpoczęli dochodzenie przyczyn wypadku, ale Amerykanie swoje postępowanie już zakończyli. Wynikało z niego, że za eksplozję rakiety tuż po jej starcie na niszczycielu USS „The Sullivans” odpowiadał silnik rakietowy Mk 104 Mod 2 DTRM (Dual Thrust Rocket Motors), produkowany jeszcze przed 1992 r. przez firmę Thiokol Corporation (przejętą później przez należącą obecnie do koncernu Northrop Grumman firmę Orbital ATK). Chcą uniknąć tego rodzaju zdarzeń w przyszłości, w Stanach Zjednoczonych zadecydowano, że zapas rakiet z silnikami z tej partii może być wykorzystany tylko w przypadku konfliktu zbrojnego („Wartime Use Only”) – gdy taki poziom niebezpieczeństwa jest dopuszczalny.

Na fregacie FGS „Sachsen” również wykorzystuje się rakiety przeciwlotnicze SM-2 Block IIIA, ale nie mogły one mieć silników rakietowych z wadliwej partii. Niemiecki okręt był bowiem budowany w latach 1999-2003, a więc otrzymała uzbrojenie wyprodukowane po 2002 roku, z inną odmianą silnika rakietowego. Otwarte jest pytanie o przyczyny wypadku. Niemcy w oficjalnym komunikacie zapewniają, że sama rakieta została dokładnie sprawdzona i była sprawna, nie było również danych świadczących o defekcie systemu odpalania.

Do dochodzenia powinni włączyć się Amerykanie wypracowując przy okazji dyspozycje powypadkowe dla wszystkich użytkowników tego typu uzbrojenia. Będzie to możliwe, ponieważ po feralnym strzelaniu rakietowym niemieckie okręty dokonały szybkiego przeglądu w jednym z norweskich portów i nie znajdując poważniejszych uszkodzeń w konstrukcji fregaty FGS „Sachsen”, bezpiecznie powróciły do swojej macierzystej bazy w Wilhelmshaven. Jak na razie amerykańscy specjaliści podkreślają jedynie, że nowsze wersje rakiet Standard (SM-3 i SM-6) mają już zupełnie inne silniki rakietowe, z którymi jak na razie nie było żadnych kłopotów. Niemcy jednak już teraz zakazali wykorzystania uzbrojenia przeciwlotniczego na wszystkich trzech fregatach typu 124, do czasu wyjaśnienia, co rzeczywiście wydarzyło się 21 czerwca 2018 r.