Termobaryczne Buratino w Iraku i Syrii

Armia iracka otrzymała z Federacji Rosyjskiej ciężkie, samobieżne, rakietowe miotacze ognia TOS-1A Buratino. Nowy sprzęt armii irackiej to wersja wykorzystująca podwozie czołgu T-90, wyposażone w 24 a nie 30 wyrzutni, chroniona bocznymi fartuchami pancernymi i pancerzem reaktywny Kontakt-5. W przeciwieństwie do wersji TOS-1, wykorzystującej podwozie czołgu T-72, TOS-1A wyposażony jest też w cztery wyrzutnie granatów dymnych 902B Tucza.

W ostatnim czasie miotacze otrzymały także syryjskie siły rządowe. W obu przypadkach nie ujawniono dalszych szczegółów dostawy, wiadomo jednak, że oprócz samych miotaczy przekazano także pojazdy logistyczne, dostarczające amunicję. Wcześniejsze doniesienia medialne mówiły też, że Irak ma otrzymać cztery miotacze. W skład podstawowej jednostki bojowej (kompleksu) wchodzą bowiem maszyny bojowe (BM) oraz maszyny transportowo-załadowcze (TZM) na podwoziach T-72 (TZM-T).

Pojedyncza wyrzutnia zapewnia bardzo dużą siłę rażenia, dlatego zwykle w jednostkach wykorzystywana jest relatywnie niewielka liczba systemów BM. W rosyjskiej armii transportowo-załadowcze pojazdy TZM-T, które służą do transportu rakiet oraz do przeładowania jednostki ognia (wyposażone są w specjalny dźwig-manipulator), traktowane są jako integralny element pododdziału.

Maksymalny zasięg systemu TOS-1A wynosi 6 km, przy zasięgu minimalnym 400-600 m. Teoretyczny obszar porażenia siły żywej na pozycji nieumocnionej lub w lekkich okopach deklarowany jest – przy strzelaniu na zasięg maksymalny – jako 40 000 m². Pociski paliwowo-powietrzne okazały się bardzo skuteczne w obszarach górskich Afganistanu.