Prezydent podpisał ustawę o kierowaniu obroną w czasie wojny

Ustawa miała na celu doprowadzenie do:

• ustawowego zinterpretowania konstytucyjnej kategorii „czas wojny”;
• sprecyzowania i uzupełnienia kompetencji i zadań organów kierowania obroną państwa na poziomie polityczno-strategicznym;
• określenia zadań Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych oraz osoby wskazywanej do mianowania na to stanowisko, czyli, mówiąc skrótowo tzw. kandydata na Naczelnego Dowódcę Sił Zbrojnych.

Ostatecznie to, co powstało po wprowadzeniu poprawek przez Sejm i Ministerstwo Obrony Narodowej bardzo mocno różni się od wersji proponowanej na początku przez Biuro Bezpieczeństwa Narodowego. Ale i tak żaden z powyższych celów nie został do końca osiągnięty i prace będą musiały być nadal kontynuowane.

Przypomnijmy, że w podpisanej ustawie zadecydowano m.in., że Prezydent RP: „w razie konieczności obrony państwa postanawia, na wniosek Rady Ministrów, o dniu… w którym rozpoczyna się i kończy czas wojny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, natomiast „Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego [Sztab Generalny jest częścią MON] jest organem pomocniczym Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w procesie kierowania obroną państwa”.