Pokaz sprzętu walki elektronicznej Marynarki Wojennej

Uroczystościom rocznicowym przewodził dowódca 6. ORel kmdr Artur Czajkowski, a na trybunie znaleźli się przedstawiciele zaprzyjaźnionych jednostek, służb mundurowych i instytucji cywilnych. Obecni byli też przedstawiciele spółek które dostarczają wyposażenie dla ośrodka: PIT Radwar Oddział Gdański i OBR CTM z Gdyni.

Choć działania 6. Orel są najczęściej okryte tajemnicą, to jest to jednostka wojskowa bardzo często wyróżniana. Otrzymała on m.in.:

• trzykrotnie tytuł „Przodujący Oddział Brzegowy MW”;
• trzykrotnie wyróżnienie medalem „Za osiągnięcia w służbie” przez Ministra Obrony Narodowej;
• „Znak Honorowy Sił Zbrojnych RP”;
• flagą narodową od Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej.

Z okazji święta przyznano kadrze, marynarzom i pracownikom wojska awanse, wyróżnienia i nagrody, w tym między innymi odznakę honorową jednostki. Goście natomiast mieli okazję zapoznać się z częścią sprzętu, jaki jest na wyposażeniu 6. Orel. Prezentowano przy tym zarówno urządzenia wykorzystywane w procesie rozpoznania, jak i przy tworzeniu sieci łączności.

Jednostka stara i zasłużona

6. Oliwski Ośrodek Radioelektroniczny jest jedną z najstarszych i najbardziej zasłużonych jednostek Marynarki Wojennej. Powstał 1 czerwca 1961 r. (data osiągnięcia gotowości do realizacji zadań), chociaż formowanie zaczęło się tak naprawdę na początku 1961 r. (na podstawie zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego z dnia 9 lutego 1961 r.).

W czasie swojego istnienia jednostka kilkakrotnie zmieniała nazwę i trzykrotnie miejsce pobytu. Początkowo 6. Ośrodek Przeciwdziałania Radioelektronicznego stacjonował w dzielnicy Jelitkowo – w Gdańsku (w obiektach i na terenie dawnej Centrali Radio-Nadawczej). Później większa część jednostki została przeniesiona do Gdańska-Oliwy na ulicę Polanki (w Jelitkowie pozostawiono tylko niektóre pododdziały). W 1968 r. ośrodek przemianowano na 6. Ośrodek Radioelektroniczny, a w 1978 r. na 6. Pułk Rozpoznania Radioelektronicznego.

Wtedy w jednostce służyło 621 żołnierzy i 23 pracowników cywilnych, a w strukturze znajdowały się m.in.: Centrum Radiowe oraz bataliony rozpoznania radioelektronicznego i zakłóceń radiowych. W 1991 r. nastąpiła ostatnia przeprowadzka na ulicę admirała Arendta Dickmana w Gdyni oraz powrót do starej nazwy - 6. Ośrodek Radioelektroniczny. Jednostka posiada dodatkowo niewielkie, zamiejscowe pododdziały rozmieszczone wzdłuż wybrzeża.

Zmieniało się również podporządkowanie. Początkowo 6. Ośrodek podlegał pod szefa Obserwacji i Łączności MW, a do jego najważniejszych zadań należało prowadzenie rozpoznania systemów łączności potencjalnego przeciwnika. Urządzenia, jakie jednostka posiadała na swoim wyposażeniu pozwalały na prowadzenie nasłuchu radiowego oraz zakłócanie. Dlatego już w 1963 r. zaczęto bardzo ściśle współpracować z 1. Ośrodkiem Rozpoznania Radioelektronicznego z Grójca i 2. Ośrodkiem Rozpoznania Radioelektronicznego z Przasnysza.

W 1965 r. 6. Ośrodek podporządkowano Szefowi Oddziału Operacyjnego MW, a później Szefowi Zarządu Rozpoznania i Walki Elektronicznej N-2 Sztabu MW. Od 2013 roku jednostka podlega pod Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych w Warszawie.

W 2007 r. patronem 6. ORel został admirał królewskiej floty polskiej Arendt Dickman, a do nazwy dołączono określenie „oliwski” - dla upamiętnienia bitwy pod Oliwą.