Pociski korygowane 30F39 Krasnopol w Donbasie?

Ponieważ oficjalnie SZ FR nie są zaangażowane w konflikt (sic!) ewentualne potwierdzenie faktu ostrzału pozycji ukraińskich przez rosyjską artylerię z liniowych związków taktycznych, w tym użycie amunicji precyzyjnej, nie może mieć póki co miejsca. Pozostają świadectwa strony ukraińskiej oraz dowody pośrednie. A tych jest co najmniej kilka.

1. Świadectwa ukraińskich oficerów

Fakt użycia do ostrzału pozycji ukraińskich amunicji typu Krasnopol potwierdza zastępca dowódcy batalionu 79 Brygady mjr Siemien Koliejnik. Koliejnik stwierdził w wywiadzie, że był w stanie codziennie określić dokładne koordynaty ostrzeliwującej ich rosyjskiej artylerii i że ostrzeliwani byli m.in. pociskami typu Krasnopol. Oficer twierdzi, że udało mu się sfotografować nierozerwany korpus pocisku z oznaczeniami, ale zdjęcia – najprawdopodobniej - nie upubliczniono. W podobnym duchu wypowiada się także dziennikarz Jurij Butusow, który przebywał w strefie działań bojowych i rozmawiał z żołnierzami i oficerami. Ponieważ istnieje ryzyko, że wiadomości czerpał także z tego samego źródła jakie wspomniano wyżej (oficerowie sztabowi 79 Brygady) nie uznajemy tych dwóch relacji za źródła niezależne – chociaż możliwe, że tak należy je postrzegać.

Kierowane laserowo pociski artyleryjskie Krasnopol kalibru 152 mm miały zostać użyte – jak uważa Butusow - m.in. w rejonie Marinowki, w celu porażenia dobrze ukrytej techniki bojowej.

2. Masowe strzelania poligonowe wg „ukraińskiego” scenariusza

Zastanawiające, że prowadzone ostatnio strzelania poligonowe pododdziałów artylerii WL FR przebiegają wg tego samego scenariusza, co rzeczywiste wydarzenia frontowe w Donbasie. Zarówno na poligonach, jak i w Donbasie, ogień artylerii korygują bezzałogowce (np. Orłan-10), ostrzeliwana jest zamaskowana i okopana broń pancerna (na poligonach imitowana przez pełnoskalowe cele), ostrzał prowadzi się na średnich dystansach (np. od 10 do 16 km), strzelania odbywają się zarówno w dzień, jak i w nocy. Dokładnie takie samo działanie artylerii rosyjskiej z użyciem amunicji Krasnopol opisywał Kopiejnik (ostrzał korygowany przez bsl-e, straty wśród okopanej techniki pancernej, ostrzał nocny, średni dystans prowadzenia ognia).

3. Szkolenie pododdziałów artylerii w użyciu pocisków Krasnopol

Jak już wspomniano na wstępie, 8 września w COW odbyły się zaplanowane na dużą skalę ćwiczenia z użyciem pododdziałów artylerii rakietowej i lufowej. Co ważne pododdziały artylerii używały amunicji Krasnopol. Jak twierdzi oficjalnie MO FR były to pierwsze tego typu strzelania w COW – to prowadzi do oczywistego wniosku, że już wcześniej takie strzelania ćwiczebne były prowadzone. Istnieją więc baterie i dywizjony, które nabyły umiejętności prowadzenia i korygowania ognia z użyciem amunicji Krasnopol oraz bezzałogowców (i jak można się domyślać także zespołów korygujących ogień). Najpewniej chodzi o pododdziały wyposażone w haubice samobieżne Msta-S.

4. Dogodne warunki korygowania ognia w sektorze D

Zespół korygowania składać się może z trzech ludzi dysponujących odpowiednim sprzętem – wskaźnikiem celu, który „podświetla” obiekt laserem (wskaźniki-dalmierze typu 1D15/20/22; 1D22 waży maks. 45 kg), notebookiem do którego wprowadza się dane do strzelania oraz radiostacją. Trzyosobowe zespoły (np. oddział specnazu), w warunkach strefy D (przy granicy ukr-ros) miały niemal nieograniczone możliwości działania, a oddziały separatystów mogły dawać odpowiednią osłonę. Odległość naprowadzania pocisków Krasnopol wynosi maksymalnie 7 km – warto w tym miejscu stwierdzić, że z górującego w rejonie przygranicznym kurhanu Saur-Mogiła rozciąga się znakomity widok. Pozwala to na obserwację terenu i korygowanie ognia m.in. w rejonie Marinowka i Stiepanowka, gdzie toczyły się ciężkie walki. Jurij Butusow utrzymuje, że użycie pocisków Krasnopol miało miejsce m.in. we wspomnianej Marinowce (sic!).

5. Ostrzał pociskami Krasnopol miał miejsce w rejonie przygranicznym

Oznacza to, że baterie, które ewentualnie prowadziły ogień amunicją precyzyjną, mogły strzelać z głębi terytorium FR (kilka, nawet kilkanaście km w głąb terytorium FR). W takich warunkach dla załóg baterii strzelania te niczym nie różniły się od strzelań poligonowych, strona ukraińska nie prowadziła bowiem ognia kontrbateryjnego. Znając specyfikę wojskowości rosyjskiej można pokusić się nawet o stwierdzenie, że poza oficerami szeregowi żołnierze nie mieli pojęcia, czy to strzelania poligonowe, czy rzeczywiste – bojowe.

6 Nietypowe rodzaje zniszczeń celów pancernych

Zastanawiają rodzaje uszkodzeń zaobserwowane na zniszczonych ukraińskich wozach pancernych różnych typów, ostrzelanych w dwóch miejscowościach - Zielonopolie i Krasnodon. Jest mało prawdopodobne, żeby takie wynikały z bezpośrednich trafień klasycznej amunicji rakietowej (strzelającej powierzchniowo), czy lufowej. Po pierwsze nie widać kraterów po wybuchach wokoło zniszczonych pojazdów. Po drugie analiza penetracji pancerza prowadzi do wniosku, że rodzaje uszkodzeń są bardzo podobne do skutków ostrzału poligonowego z użyciem ukraińskich pocisków korygowanych Kwitnik (kwietnik). To może oznaczać, że niektóre wozy pancerne zostały porażone przez amunicję korygowaną (penetrujące trafienie pojazdu z górnej półsfery).

7. Relatywna opłacalność użycia pocisków Krasnopol

Wysoka cena pocisków Krasnopol oraz ich przeznaczenie może wydawać się barierą ograniczającą lub nawet uniemożliwiającą użycie pocisków Krasnopol. Pomijając już truizm, iż amunicja artyleryjska nie jest kupowana po to, żeby leżeć w magazynie (w warunkach gdy SZ FR są de facto zaangażowane w konflikt wojenny (sic!), wydaje się, że tego typu argument można łatwo obalić. Po pierwsze front w Donbasie jest absolutnie kluczowy dla SZ FR (stąd użycie tam „nowego” sprzętu w rodzaju BTR-82, czołgów T-72B3, czy zestawów OPL Pancyr-S1). Po drugie istnieją analizy, które sugerują, że użycie amunicji Krasnopol wychodzi niemal tak samo „drogo” jak rozchodowanie w ostrzale dużych ilości amunicji klasycznej. Po trzecie cele wydają się absolutnie priorytetowe – kluczowy dla obu stron w lipcu sektor D (ukraińskie oddziały trwały pod ostrzałem z zadaniem „przykrycia” długiego odcinka granicy), zamaskowana i umocniona pozycja broni pancernej (cel de facto dedykowany dla amunicji precyzyjnej, chociażby z powodu małej efektywności ostrzału klasycznego (artyleria lufowa) i powierzchniowego (rakietowa), idealne warunki do przetestowania „nowej” broni w warunkach wojennych.

8. Statyczne pozycje ukraińskie

W warunkach wschodniej sztuki wojennej rozpoznanie i korygowanie ognia precyzyjnego w przypadku mobilnej kolumny może przysparzać problemów. Wystarczy w tym miejscu przypomnieć, że wskaźniki muszą podświetlać wiązką laserową cel przez dłuższy czas (tylko na czas lotu pocisku z dużego dystansu będzie to ok. minuty). Tymczasem front w sektorze D (tzw, kocioł południowy) był na tym odcinku statyczny. Dawało to idealne możliwości rozpoznania pozycji przeciwnika, podciągnięcia w zadany rejon baterii artylerii (np. haubic Msta-S), wysłania na linię frontu oddziału specnazu, usadowienie się go w odpowiednim miejscu (wykrycie celów, nawiązanie łączności etc.), wreszcie spokojne rozstrzelanie przeciwnika w warunkach quasi-poligonowych.

Prawdopodobne użycie amunicji precyzyjnej Krasnopol w Donbasie i strzelania poligonowe tym rodzajem amunicji mogą nie być działaniami przypadkowymi. Wojna w Donbasie pokazała (potwierdziła) wciąż ogromne znaczenie artylerii na współczesnym polu walki – zwrócenie większej uwagi na amunicję korygowaną może być celowym działaniem zmierzającym do podniesienia potencjału ogniowego rosyjskiej artylerii lufowej.

Marcin Gawęda