Niemcy wybrały Chinooka [KOMENTARZ]

Decyzja oznacza ostateczne zakończenie pojedynku pomiędzy koncernami Boeing i Lockheed Martin. W walkę o ten kontrakt zaangażowane były tylko te dwie firmy, mające w ofercie odpowiednio duże maszyny, aby spełnić wyśrubowane wymagania niemieckie dotyczące m. in. udźwigu i zasięgu. Wszystko to, aby zastąpić flotę niemal 80 latających od ponad pół wieku ciężkich śmigłowców Sikorsky CH-53G/GA/GS. Na maszynach tych opierają się aeromobilne możliwości transportowe Bundeswehry, ale pomimo licznych modernizacji ich cykl życia nieubłaganie dobiega końca.

Przez wiele lat prowadzona była procedura przetargowa w ramach programu STH (niem. Schwerer TransportHubschrauber – ciężki śmigłowiec transportowy). Boeing miał od dawna istotną przewagę w przypadku zakupu „z półki", do którego firma namawiała od dawna, wskazując zalety związane z kosztem pozyskania i eksploatacji CH-47F Chinook. Z drugiej strony osiągi CH-53K King Stallion są wyraźnie wyższe niż konkurenta, ponieważ jest on konstrukcją znacznie nowszą a w ostatnim czasie na zakup King Stallionów, również jako następcy starych CH-53, zdecydował się Izrael.

Umowa w programie STH miała zostać zawarta najpóźniej w 2021 roku , aby zapewnić dostawy nowych maszyn przed wycofaniem CH-53 G/GA/GS ze służby. Dość niespodziewanie w 2020 roku przetarg został unieważniony. Ministerstwo obrony Niemiec poinformowało, że obie przedstawione oferty okazały się zbyt kosztowne, przy założeniu, że "miałyby spełnić warunki, jakie postawiły przed nimi niemieckie władze". Zdecydowano więc przeprowadzić procedurę G2G, co faworyzowało ofertę Boeinga.

Konkurencyjny Sikorsky należący do koncernu Lockheed Martin zgłosił skargę do sądu antymonopolowego, który jednak podtrzymał decyzję ministerstwa obrony Niemiec dotyczącą anulowania przetargu na ciężkie śmigłowce transportowe, jednocześnie uznając, że nie była ona zgodna z prawem. Bundeskartellamt ocenił, że podstawy decyzji nie zostały właściwie udokumentowane. Otwiera to przegranemu w obecnej chwili producentowi CH-53K możliwość dochodzenia poniesionych kosztów związanych z ofertą na STH.

Zwycięska oferta Boeinga to wynik m.in. silnego wsparcia rządowego, ale też zmian w polityce Niemiec. Zrezygnowano z tak dużego jak początkowo planowano udziału przemysłu niemieckiego na rzecz obniżenia kosztów dostawy i obsługi cyklu życia, która ma być realizowana we współpracy z lokalnymi podmiotami. W tym celu Boeing powołał zespół Chinook Deutschland Industry, w którego skład wchodzą AERO-Bildung GmbH, Airbus Helicopters Deutschland, CAE GmbH, ESG Elektroniksystem-und Logistik-GmbH, Honeywell Aerospace, Lufthansa Technik AG i Rolls-Royce Deutschland Ltd. & Co.KG.

Koncern Boeing dostosował też swoją ofertę precyzyjnie do specyficznych wymagań Bundeswehry pod względem np. zasięgu, oferując wariant CH-47F ER (Extended Range) w którym zastosowano większe zbiorniki paliwa umieszczone w bocznych „sposonach" maszyny. Dzięki temu zasięg został zwiększony bez uszczuplania przestrzeni ładunkowej. Dodatkowo użycie sondy do tankowania w powietrzu może zwiększyć ten zasięg jeszcze bardziej. Takie same rozwiązania stosowane są np. w maszynach produkowanych dla amerykańskich wojsk specjalnych, jest to więc sprawdzone i niskokosztowe wyjście naprzeciw niemieckim wymaganiom.

Po stronie politycznej, ale i militarnej, atutem Chinooka, co podkreślała w parlamencie niemiecka minister obrony, jest zwiększenie interoperacyjności z siłami zbrojnymi USA i europejskich państw NATO. Maszyny CH-47F Chinook są wykorzystywane m. in. przez Wielka Brytanię, Grecję, Hiszpanię, Holandię. Przede wszystkim jednak są to podstawowe ciężkie śmigłowce transportowe US Army w Europie. Duży niemiecki kontrakt, obejmujący 60 maszyn CH-47F ER wraz z szerokim zapleczem techniczno-przemysłowym wzmocni jeszcze pozycję Chinooka w Europie, jako podstawowej ciężkiej maszyny transportowej NATO.