Australia osiągnie 2 proc. PKB na obronność [KOMENTARZ]

Australia zamierza w tym roku budżetowym osiągnąć założenie 2 proc. PKB przeznaczanych na obronność kraju. Dla samego kolejnego roku budżetowego szacuje się możliwość wykorzystania 41,7 miliardów dolarów australijskich. O takim pułapie wydatkowania, względem sił zbrojnych mówił obecny rząd na czele z premierem Scottem Morrisonem. Tym samym, począwszy od roku budżetowego 2020/2021 ma nastąpić przekazanie na sprawy związane z australijską obronnością nawet około 270 miliardów dolarów, w ciągu najbliższej dekady (co ciekawe, wcześniejsze plany z 2016 r. nie przekraczały kwoty 200 mld dolarów australijskich w przeciągu podobnego okresu czyli dekady). Generalnie, wraz z chociażby potrzebami rozpoznania elektronicznego wojskowego reprezentowanego przez służbę specjalną ASD, do roku budżetowego 2029-30 Canberra może wydać na kwestie bezpieczeństwa i obronności nawet do 575 miliardów dolarów. 

Pieniądze, planowane na kwestie bezpieczeństwa i obronności mają zapewnić Australii zdolność do rażenia potencjalnego przeciwnika z dala od własnego terytorium. Tym samym wskazuje się na potrzebę modernizacji siły rażenia australijskiego potencjału militarnego, szczególnie w kontekście systemów dalekiego i średniego zasięgu. Poprawie ma ulec również zasób maszyn przeznaczonych do prowadzenia transportu lotniczego. Duże inwestycje planowane są również w segmencie narzędzi pozwalających na osiąganie celów obronnych w domenie cyber. Zapowiada się przy tym szeroko zakrojoną skalę inwestycji w infrastrukturę krytyczną państwa, na czele z portami i nadbrzeżami.

Australijskie władze widzą potrzebę znacznego rozszerzenia aktywności rodzimego przemysłu, w tym obronnego, jeśli chodzi o plany wydawania zwiększonych kwot na obronność w przeciągu kolejnej dekady. Chodzi o wzmocnienie odporności kraju, na wypadek zerwania łańcuchów dostaw. Jak również zbudowania i utrzymania własnego zaawansowanego sektora przemysłu obronnego, w tym operującego na nowych technologiach. Tak, aby australijskie zbrojenia przyczyniły się również do rozwoju rynku pracy, sektora badań i rozwoju w samej Australii.

Inną zapowiadaną zmianą, ma być wprowadzenie lepszego systemu mobilizowania rezerwistów w zakresie działań związanych z klęskami żywiołowymi oraz innymi sytuacjami kryzysowymi. Co więcej, również wojska operacyjne mają być wzmocnione kadrowo w przeciągu kolejnych czterech lat. 800 nowych żołnierzy ma zostać pozyskanych do służby w Australijskich Siłach Obronnych ADF. Największym beneficjentem ma być marynarka wojenna z 650 nowymi etatami, planowane jest również 100 nowych etatów w siłach powietrznych i 50 w wojskach lądowych. Australia, mając na uwadze potrzeby obronne stymulowane przez zbrojenia Chin oraz doświadczenia wyniesione z fali olbrzymich pożarów, trawiących jeszcze niedawno to państwo, stara się rozszerzyć swoje zdolności w sferze obrony powszechnej. Wąskie postrzeganie potrzeb obronnych, popularne jeszcze w na przełomie wieków i przywiązywanie uwagi przede wszystkim do zdolności prowadzenia operacji ekspedycyjnych w warunkach asymetrii walczących sił, znacząco ulega przeobrażeniom.

Konkludując, należy podkreślić, że w obecnych realiach Polski należy wbrew pozorom bardzo uważnie studiować przypadek Australii.

• Raz, dlatego, że również ona została postawiona przed potrzebą reakcji na znaczne zbrojenia pobliskiego mocarstwa.
• Dwa, dlatego, że w swych założeniach strategicznych uwzględnia również silną więź ze Stanami Zjednoczonymi.
• Trzy, wysoce stara się osiągnąć synergię pomiędzy kwestią finansowania na wysokim poziomie potrzeb wojska (w tym modernizacyjnych) a wymogiem wsparcia własnego przemysłu w tym obronnego. Ten ostatni ma gwarantować zdolność do uzyskania odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa, nawet w przypadku zerwania lub ograniczenia łańcuchów dostaw.
• Cztery, wraz z inwestycjami w obronność widzi się potrzebę znacznej modernizacji infrastruktury krytycznej oraz szerokiego wsparcia finansowego dla potrzeb cyberbezpieczeństwa kraju.
• Pięć, Australia znacząco chce zwiększyć możliwości wykorzystania wojska w zakresie pomocy w przypadku zagrożeń niemilitarnych (mając na uwadze dotychczasowe doświadczenia z pożarów czy też pandemii COVID19).