Rosyjski żołnierz przyszłości testowany na Dalekim Wschodzie

Dla Rosjan istotne jest stworzenie systemu, który może być wykorzystywany w różnych strefach klimatycznych. Powstał więc m.in. i arktyczny wariant Ratnika, który przeszedł serię testów w temperaturach od - 70 do +100°C, wilgotności od 20 do 80% i na wysokości 40 000 metrów nad poziomem morza.

W czasie przeprowadzonych ćwiczeń, rosyjscy kadeci, prowadzili ogień z BTR-82AM do różnego rodzaju różnych ruchomych celów, w trakcie ruchu transportera i przy krótkich postojach. Samo strzelanie odbywało się w warunkach dziennych i nocnych przy bardzo niskich temperaturach.

Nowe umundurowanie żołnierza ma zapobiec wychłodzeniu się organizmu, a jednocześnie pozwolić na efektywne wykonywanie stawianych mu zadań. Według Rosjan dla zapewnienia właściwej ochrony cieplnej w Arktyce, załogi pojazdów wojskowych powinny mieć okrycie wierzchnie składające się z sześciu warstw, a żołnierze działający na zewnątrz już z siedmiu.

Szczególnym etapem zaplanowanych ćwiczeń kadetów było też opracowanie podstaw taktyki działania w specjalnych warunkach, jak np. ewakuacji rannego z wozu bojowego czy zaistnienia awarii sprzętu na polu walki. Według żołnierzy najnowsza odmiana  Ratnika-ZK odznaczała się poprawionym komfortem użytkowania, lepszą ergonomią czy zwiększeniem zapewnianej ochrony.

Przypomnijmy, że komplet ochronny 6B48  Ratnik-ZK, wdrażany od kilku lat w rosyjskich siłach zbrojnych został specjalnie zaprojektowany dla załóg czołgów, bojowych wozów piechoty i transporterów opancerzonych. Jego zasadniczym przeznaczeniem jest zapewnienie zwiększonej ochrony zarówno przed skutkami otwartych płomieni, efektów termicznych, odłamków wtórnych powstałych w przedziale załogowym, a także ochronę łokci i stawów kolanowych przed różnego rodzaju urazami.

W jego skład wchodzi kamizelka kuloodporna, ognioodporny kombinezon letni i zimowy oraz specjalny hełm. Elementy ochronne pancerza wykonane są ze specjalnego materiału balistycznego opartego na wytrzymałym rosyjskim włóknie Armos. 

Kompleksowy system Ratnik ciągle jest rozwijany i ulepszany. Choć dokładnie testowany podczas ćwiczeń, to jednak najwięcej wniosków i uwag co do jego dalszej postaci płynie z wykorzystania go podczas  prowadzenia operacji militarnych na Kaukazie, w Syrii, wschodniej Ukrainie czy innych zapalnych miejscach, w których funkcjonują obecnie SZ FR.

Pierwsze systemy Ratnik nie sprawdzały się w warunkach użytkowania w obniżonych temperaturach. Np. zanotowano problemy z połączeniem warstw tkaniny z elementami ochrony balistycznej. Dlatego dokonano dalszych zmian i usprawnień tej modułowej konstrukcji. W wersji do eksploatacji w niskich temperaturach Ratnika wyposażono w autonomiczne źródło ciepła AIST (typu 6E3). Są to indywidualne, jednorazowe „minipoduszki” grzewcze, które mogą pomóc przetrwać żołnierzom w doskwierającym zimnie.