Norwegia wybierze artylerię rakietową z Korei? Przemysł już pracuje

Wspomniany dokument został podpisany na targach ADEX i ma na celu wspólne opracowanie symulatora wieloprowadnicowej wyrzutni rakietowej K239 z uwzględnieniem jej dostosowania do wymogów norweskiej armii. Obecnie Oslo poszukuje nowych WWR, a jedną z analizowanych opcji jest właśnie południowokoreański system pozyskany kilka lat temu przez np. Polskę. Zawarcie tego dokumentu tym samym zwiększa jej szanse chociaż dopiero stanowi to wstęp do podjęcia prac dotyczących samego symulatora.

Oprócz tego koncern z Korei Południowej podpisał porozumienia z norweską firmą EIDEL (specjalizującą się w rozwiązaniach dla sektora obronnego i kosmicznego) w celu zbadania potencjalnej współpracy w zakresie mobilnych systemów sterowania i testów, a także z przedsiębiorstwem T&G Elektro w celu omówienia możliwej współpracy w zakresie systemów elektrycznych i elektronicznych.

Partnerstwo z Hanwha Aerospace pozwala nam wykorzystać naszą wiedzę z zakresu inżynierii cyfrowej i zaawansowanych technologii w projekcie o prawdziwie strategicznym znaczeniu (... ) Wspólnie dążymy do wyznaczenia nowego standardu w rozwoju symulatorów – łącząc realizm, bezpieczeństwo i zaawansowaną technologię, aby wspierać Norweskie Siły Zbrojne”.
Sebastian Eidem, wiceprezes ds. operacyjnych w Akkodis Nordics

K239 Chunmoo to wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa opracowana w Republice Korei. W Siłach Zbrojnych tego państwa zastępuje przestarzałe już systemy K136 Kooryong oraz amerykańskie M270 MLRS. Producentem jest koncern Hanwha Aerospace. W module uzbrojenia stosowane są dwa pojemniki transportowo-startowe (zasobniki) na pociski rakietowe (podobnie jak w M270). Wyrzutnię osadzono na samochodzie ciężarowym Doosan z napędem 8x8 i opancerzoną kabiną. Pojazd o masie 31 ton rozpędza się do 90 km/h, a zasięg operacyjny wynosi 800 km. Bliskim krewnym Chunmoo jest polski Homar-K, w którym koreański moduł uzbrojenia osadzono na polskim nośniku Jelcz i zintegrowano z szeregiem krajowych podzespołów.

W działaniach bojowych K239 są wspierane przez artyleryjskie wozy amunicyjne bazujące na identycznym podwoziu. Na pojeździe znajdują się cztery zasobniki z pociskami rakietowymi. Podobnie jak w amerykańskiej M270 MLRS system przeładunku kontenerów transportowo-startowych jest wysoce zautomatyzowany. Używane w K239 pociski rakietowe mogą być wyposażone w głowice bojowe wielu typów: odłamkowo-burzące, zapalające, dymne, oświetleniowe, a także kasetowe z pociskami przeciwpancernymi lub przeciwpiechotnymi. W jednym kontenerze transportowo-startowym systemu K239 można umieścić amunicję następujących typów:

• 20 niekierowanych rakiet K33 kalibru 130 mm, o zasięgu 36 km;
• 6 niekierowanych rakiet KM26A2 kal. 227 mm (produkowanych na amerykańskiej licencji), o zasięgu 45 km;
• 6 kierowanych pocisków CGR-080 kal. 239 mm, o zasięgu 80-85 km;
• 1 taktyczny pocisk balistyczny KTSSM-II kal. 600 mm, o zasięgu 290 km.

Co istotne, na jednej wyrzutni można stosować zasobniki z pociskami dwóch różnych typów (np. jeden z sześcioma CGR-080 i jeden z pociskiem CTM-290). Obecnie trwają prace nad integracją nowych typów kierowanej amunicji z systemem Chunmoo, a polskie Homary-K, których Warszawa zakupiła łącznie 290, będą zdolne także do użycia niekierowanych rakiet kalibru 122 mm.