Kontrakt na pociski GMLRS

Umowa dotyczy produkcji rakiet GMLRS AW (Alternative Warhead), przeznaczonych do zwalczania celów powierzchniowych, GMLRS Unitary z głowicą odłamkowo-burzącą, rakiet ćwiczebnych o ograniczonym zasięgu RRPR (Reduced-Range Practice Rockets) i zintegrowanego wsparcia logistycznego dla Armii USA, a także partii GMLRS dla zagranicznych klientów. Prace będą wykonywane w zakładach Lockheed Martin w Dallas oraz w Centrum Doskonałości Precyzyjnego Ognia w Camden w stanie Arkansas.

GMLRS to system rakietowy o zasięgu 70-80 km, stanowiący podstawowe uzbrojenie wyrzutni HIMARS i MLRS. Pocisk GMLRS AW był pierwszym rodzajem amunicji zbudowanym z myślą o celach powierzchniowych, ale bez efektu niewybuchów, w zgodzie z polityką Departamentu Obrony dotyczącą amunicji kasetowej. Departament Obrony planuje modernizację pocisków GMLRS, w tym poprzez zwiększenie ich zasięgu do około 150 km i wyposażenie w głowice naprowadzające na źródło promieniowania elektromagnetycznego.

Z kolei szkolne pociski RRPR pozwalają załogom szkolić się w realistycznych warunkach z użyciem rakiet wyposażonych w prawdziwe silniki o obniżonym zasięgu lotu, co sprawia, że mogą być stosowane na mniejszych poligonach.

W warunkach operacyjnych każdy pocisk GMLRS jest zamknięty w kontenerze startowym MLRS i odpalany z produkowanych przez firmę Lockheed Martin wyrzutni HIMARS albo pojazdów rodziny M270. Finlandia i Korea Południowa używają M270 MLRS na gąsienicach, a Rumunia zakupiła wyrzutnie HIMARS. Cały kontrakt, podpisany przez Pentagon ma zostać zrealizowany do 31 maja 2020 roku. Do trzech wskazanych krajów, jak i do US Army trafią rakiety wyprodukowane w Teksasie. 

Pociski GMLRS są elementem oferty koncernu Lockheed Martin w programie Homar. MON poinformowało niedawno Defence24.pl, że zawarcie umowy na dostawy tego systemu planowane jest w tym roku. - "Obecna oferta, złożona przez Konsorcjum, którego liderem jest PGZ S.A. wskazuje firmę Lockheed Martin jako partnera zagranicznego. Jednakże zastrzeżono sobie możliwość zmiany partnera zagranicznego, w przypadku, gdy warunki przez niego przedstawione będą nie do zaakceptowania. W związku z tym ostateczny wybór partnera zagranicznego nastąpi po wynegocjowaniu akceptowalnych warunków umowy." - poinformował resort.

Polska Grupa Zbrojeniowa poinformowała natomiast w oświadczeniu Departamentu Komunikacji i Marketingu: „potwierdzamy, że PGZ S.A. podjęło stosowne działania mające na celu wyłonienie zagranicznego partnera dla Konsorcjum spośród dwóch uczestników dialogu.”. MON ani PGZ oficjalnie nie ujawniają, jakie inne oferty mogą być brane pod uwagę. Chodzi jednak o propozycję izraelską, koncernu IMI Systems, opartą o system rakietowy Lynx.

W lipcu ub. r. do dalszego etapu programu Homar rekomendowano bowiem ofertę koncernu Lockheed Martin. W grudniu ówczesne kierownictwo MON poinformowało jednak o trudnych negocjacjach ze stroną amerykańską, a „do gry” wrócili Izraelczycy. Na razie ostateczna decyzja o wyborze partnera do programu Homar nadal nie zapadła. MON zaznacza też, że „z uwagi na trwające postępowanie nie można określić terminu rozpoczęcia i zakończenia dostaw systemu Homar.”