Działka laserowe dla amerykańskich samolotów - działania koordynowane czy rywalizacja?

Celem działań amerykańskich sił powietrznych jest otrzymanie w okresie po 2030 r. uzbrojonych w działka laserowe samolotów myśliwskich nowej generacji, które mają im zapewnić dominacją powietrzną. Centrum AFRL postawiło sobie za cel otrzymanie technik i technologii, które:

• do października 2014 r. pozwoliłoby doprowadzić program do tzw. poziomu czwartego (TRL4 - technology readiness level four), co oznacza, że wszystkie bazowe komponenty systemu mają pracować w warunkach laboratoryjnych;

• do 2022 pozwoliłyby przejść do tzw. poziomu piątego (TRL5) oznaczającego integrację wszystkich elementów systemu z realistycznie zbudowanymi elementami współpracującymi (np. z modelem samolotu) i możliwość ich przetestowania w symulowanym środowisku działań.

Mówiąc o działku laserowym, nie mówi się tylko o jednym urządzeniu. By zbudować kompletny system uzbrojenia amerykańskie siły powietrzne chcą opracować trzy kategorie laserów: laser małej mocy do „podświetlania” i śledzenia celów oraz oślepiania jego systemów obserwacji; laser średniej mocy przede wszystkim do samoobrony przed atakującymi pociskami naprowadzanymi na podczerwień oraz laser dużej mocy do zwalczania celów powietrznych oraz lądowych.

Lasery oraz system kierowania wiązką będą badane w locie niezależnie od platformy docelowej na wysokościach do 20 000 m (65 000 stóp) i prędkości od 0,6 do 2,5 Ma.

Brak koordynacji czy rywalizacja?

Program rozpoczęty przez siły powietrzne toczy się równolegle do kilku innych programów realizowanych już w pozostałych rodzajach sił zbrojnych. Oczywiście istniej możliwość, że prace zostaną zlecone tym samym firmom, które np. współpracują z amerykańską marynarką, ale może być zupełnie inaczej.

O ile więc siły morskie USA wybrały koncern Northrop Grumman dla opracowania technologii dla nowego laserowego system uzbrojenia dużej mocy (opartego o laser na ciele stałym SSL-TM - Solid State Laser Technology Maturation), o tyle faworytem w działaniach sił powietrznych jest Lockheed Martin.

Nad podobnymi rozwiązaniami przeznaczonymi przede wszystkim dla wojsk lądowych pracuje również Boeing, który buduje np. zamontowane na pojeździe działko HEL MD). Pewne rozwiązanie były ponadto testowane jako pełnowymiarowe modele, czego przykładem może być np. laserowy system samoobrony przed niewielkimi, szybkimi jednostkami pływającymi, testowany na okręcie USS „Ponce”.

ABL - system nie wprowadzony ale przydatny

W nowym programie realizowanym przez centrum AFRL najbardziej przydatne mogą być doświadczenia z prac nad powietrznym (zamontowanego na samolocie Boeing 747-400F) systemem niszczenia rakiet taktycznych ABL (Airborne Laser) opartym na chemicznym laserze tlenowo - jodowym bardzo dużej mocy COIL (Chemical Oxygen Iodine Laser), który pracuje na fali o długości 1,315μm.

Pomimo, że program ABL został przerwany w grudniu 2011 r. to jego wpływ na nowy program widać już w samym założeniu, że przyszłe myśliwce nie będą miały jednego a kilka laserów. W ABL wykorzystywano bowiem system, w którym najpierw lokalizowano obiekt m.in. za pomocą dalmierza laserowego, następnie go „prowadzono i podświetlano” za pomocą lasera śledzącego TILL (Track Illuminator Laser), mierzono warunki propagacji przed samym „strzałem” za pomocą lasera oznaczającego BILL (Bacon Illuminator Laser) i dopiero na końcu niszczono cel wiązką dużej mocy przez laser główny.

Problem jest w tym, że za ABL odpowiadał Boeing i nie wiadomo, czy uda mu się wygrać w tej dziedzinie z koncernem Lockheed Martin.