Amerykańska baza w Redzikowie gotowa do służby

Prace budowlane w Redzikowie trwały od końca 2016 roku. Początkowo planowano oddanie obiektu w 2018 r. Jednak projekt trapiły liczne opóźnienia, skutkiem czego bazę odebrano w części dopiero 3 września 2020, a w całości dopiero w roku bieżącym. Za opóźnienia Amerykanie obwiniają zagraniczne firmy budowlane, które prowadziły prace.

Podstawowe zdolności operacyjne (ang. Basic Operational Capability, BOC) baza w Redzikowie osiągnęła oficjalnie we wrześniu 2023 r. Opóźnienia miały też swoją dobrą stronę, ponieważ spowodowały, że do projektu wprowadzono wiele unowocześnień, w tym nowy, zintegrowany system bezpieczeństwa.

U.S. Navy oficjalnie odebrała obiekt w październiku, a 15 grudnia dojdzie do formalnego zakończenia ostatniego etapu w postaci rozmieszczenia 24 pocisków przechwytujących SM-3 Block IIA. Broń ta została umieszczona w uniwersalnych wyrzutniach pionowych Mk 41 VLS. Wcześniej w Redzikowie uruchomiono infrastrukturę z radarem wczesnego ostrzegania AN/SPY-1D(V), systemem kierowania ogniem i budynkami mieszkalnymi dla amerykańskiej załogi.

Choć pociski zostaną rozmieszczone już wkrótce, baza nie rozpocznie dyżuru bojowego od razu. Jednak prawdopodobnie w sytuacji kryzysowej U.S. Navy będzie mogła wykorzystać umieszczone tam uzbrojenie. Do maja mają być w niej wdrożone nowe, dodatkowe rozwiązania techniczne. W związku z tym baza ostatecznie rozpocznie dyżur w lipcu 2024 r.

Obecnie zakłada się, że obiekt w Redzikowie będzie służył w obecnym kształcie przez między 50 a 75 lat, chroniąc europejskie kraje NATO przed atakami pociskami balistycznymi.

Jednostka w Redzikowie jest elementem amerykańskiego systemu przeciw pociskom balistycznym Aegis Ashore, który uzupełnia podobnej klasy systemy przenoszone przez amerykańskie i sojusznicze okręty. Wczesnej na wschodniej flance NATO uruchomiono podobną bazę w Rumunii.