Nowa wersja systemu Buk gotowa na eksport

Jak informują przedstawiciele Instytutu, jest to procedura umożliwiająca sprzedaż tego najnowszego w swej klasie systemu przeciwlotniczego. Jej celem jest kontynuacja dobrej passy, jaką od wielu lat mają rosyjskie systemy przeciwlotnicze na rynkach zagranicznych. Według instytutu, biorąc pod uwagę podział systemów przeciwlotniczych na cztery zasadnicze kategorie tj. ręczne, małego, średniego i dalekiego zasięgu, które różnią się zarówno pod względem cech technicznych, jak i kosztów pozyskania/eksploatacji, to w tej trzeciej grupie Rosjanie zaoferują nowe, uniwersalne w użyciu rozwiązanie. Wydaje się, że Buk-M3 ma spory potencjał eksportowy, przy czym potencjalni odbiorcy (ze względu na jego możliwości taktyczno-techniczne) mogą - w przeciwieństwie do armii rosyjskiej - umieścić go w strukturach obrony powietrznej, a nie wojsk lądowych.

9K317M Buk-M3 jest systemem obrony powietrznej najnowszej generacji, wprowadzonym już do eksploatacji w rosyjskich siłach zbrojnych (w ubiegłym roku przekazano takie zestawy dla jednego/dwóch kompleksów dywizjonowych). Wejdą one w skład brygad przeciwlotniczych wojsk lądowych szczebla armijnego, gdzie zastąpią starsze zestawy Buk-M1.

Nowa wyrzutnia ma oznaczenie 9P331M (a kompletny rakietowy wóz bojowy – 9A331M) i mieści się na niej sześć pojemników transportowo-startowych rakiet 9M317M (o dwie więcej niż w starszym zestawie Buk-M2) oraz stacja radiolokacyjna 9S36 z anteną z szykiem fazowym.

Nowy pojazd transportowo-startowy 9A316M przewozi 12 rakiet umieszczonych na urządzeniu 9A829K3 i ma możliwość ich odpalenia przy współpracy z radarem RPN. Role pojazdu transportowo-załadowczego oznaczonego 9T243M pełni samochód terenowy w układzie 8x8 BAZ-6909-022 o ładowności 22 ton. Jest on wyposażony w żuraw do przeładunku pakietu sześciu pojemników z pociskami. W skład dywizjonu wchodzi jeszcze stacja radiolokacyjna RPN 9S36, która wykorzystuje radar 9S36 umieszczony na rozsuwanym hydraulicznie teleskopowym maszcie o maksymalnej wysokości 21 metrów (to rozwiązanie pozwala z wyprzedzeniem wykryć cele niskolecące). Kompleks dopełnia stanowisko dowodzenia dywizjonu na wozie gąsienicowym 9S510M i radiolokator wykrywania celów 9S18M1-3.

Pocisk przeciwlotniczy 9M317M z dwuzakresowym silnikiem został przyjęty do uzbrojenia w 2013 roku i do tej pory jego dokładne parametry nie są dobrze znane. Posiada on długość 5083 mm (czasami podawana jest długość 5180 mm), średnicę 360 mm i rozpiętość 820 mm. Jego masa startowa wynosi 581 kg, a masa głowicy bojowej 62 kg. Zasięg minimalny to 3 km, a maksymalny 50 km, przy średniej prędkości pocisku 960 m/s.

Zasięg wysokości zwalczania celów wynosi od 5 m do 25 km przy maksymalnej prędkości celu 850 m/s. Czas reakcji to 10 sekund, liczba kanałów celu 36, a liczba kanałów pocisku 72 (w tych dwóch ostatnich przypadkach dane nie są potwierdzone). W czerwcu 2016 roku koncern Ałmaz-Antej poinformował o zestrzeleniu przez system Buk-M3 celu, imitującego taktyczny pocisk balistyczny (cel Pense, czyli pocisk 9M38 w wersji RM-2), co byłoby dużym osiągnięciem dla takiego zestawu. 

Czytaj też: Rosja: Nowe pokolenie przeciwlotniczego Buka. "Skuteczny przeciwko rakietom balistycznym"