Maszyna powstaje w konsorcjum, którego liderem jest Instytut Lotnictwa odpowiedzialny za projekt mechaniki i kadłuba. W konsorcjum znajdują się też : Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych (odpowiedzialny za elektronikę, w tym samodzielnie działający komputer pokładowy), oraz Wojskowe Zakłady Mechaniczne Numer 1 w Łodzi – potencjalny producent maszyny w przyszłości, obecnie specjalizujący się w remontach kapitalnych maszyn Mi-8, Mi-17 i Mi-24.

ILX-27 powstaje od ponad dwóch lat i obecnie jego demonstrator dowiódł swoich znakomitych własności w locie. W maszynie zastosowanych zostało wiele nowoczesnych rozwiązań technicznych  w tym  łopaty wirnika głównego z kompozytu węglowego, zaprojektowane specjalnie w ILot, lekka jest też kompozytowa struktura kadłuba i belki ogonowej.

ILX-27, po raz pierwszy pokazany został za granicą w Niemczech, we wrześniu 2012 roku. Budzi spore zainteresowanie firm i rządów zagranicznych. Do jego zalet należą: stosunkowo niska cena, prostota obsługi w polu, zdolność do przenoszenia 300 kg ładunku przy maksymalnej masie startowej 1100 kg i modułowość konstrukcji. Ta ostatnia ma pozwolić na zastosowanie maszyny do różnorodnych zadań od zwiadu, przez transport po zastosowanie bojowe, także jako niszczyciel czołgów i pojazdów opancerzonych. Maszyna na MSPO jest prezentowana z podwieszonymi pod pylonami: zasobnikiem pocisków niekierowanych produkcji PHO i makietami kierowanych pocisków przeciwpancernych (tych ostatnich może wziąć na pokłąd aż cztery na raz).  Szerzej na ten temat w październikowej Nowej Technice Wojskowej.

Maciej Szopa