Manewry NATO z rosyjskim okrętem podwodnym

Od 2 do 14 lipca br., w rejonie północnej Norwegii odbędą się manewry morskie NATO „Dynamic Mongoose 2019” nakierunkowane na zwalczanie okrętów podwodnych (ZOP). Na zachód od norweskiej wyspy Andøya będzie ćwiczyło sześć natowskich fregat i niszczycieli, kilka okrętów podwodnych oraz dziesięć samolotów ZOP z Francji, Hiszpanii, Kanady, Niemiec, Norwegii, Polski, Stanów Zjednoczonych, Turcji i Wielkiej Brytanii.

Wśród tych okrętów nawodnych są m.in.. jednostki stałego zespołu NATO SNMG1 (Standing Maritime Group One), w tym amerykański niszczyciel USS „Gravely” (typu Arleigh Burke), brytyjska fregata HMS „Westminster” (typu 23) i turecka fregata TCG „Gokova” (typu Oliver Hazard Perry).

Dokładnie w tym samym czasie w rejon ćwiczeń został wysłany rosyjski, konwencjonalny okręt podwodny „Władikawkaz” projektu 877 typu Paltus (wg. NATO typu Kilo). Oficjalnie Flota Północna wysłała swój okręt podwodny do Sankt Petersburga, by wziął udział w corocznej paradzie morskiej z okazji święta rosyjskiej marynarki wojennej. To dlatego ma on płynąć przez Morze Barentsa i Morze Norweskie w kierunku Bałtyku w położeniu nawodnym.

O planowaniu takiego rejsu Rosjanie informowali zresztą już w marcu tego roku nie podając szczegółów, o jaką jednostkę chodzi (poza wskazaniem typu). Ma to być zgodne z tradycją, ponieważ już od kilku lat Flota Północna wysyłała na paradę w Sankt Petersburgu swoje okręty podwodne (w tym o napędzie atomowym).

Sprawa wcale jednak nie jest taka oczywista. „Władikawkaz” to bowiem okręt wprowadzony do służby w 1990 roku, a więc mający 30 lat. Nie będzie się więc nim można pochwalić tak, jak było np. w 2017 r., gdy na Bałtyk wpłynął dwa okręty Floty Północnej o napędzie atomowym: krążownik rakietowy „Piotr Wielikij” projektu 1144 typu Orłan o wyporności 25860 ton oraz największy na świecie okręt podwodny z rakietami balistycznymi „Dmitrij Dońskoj” projektu 941 typu Akuła o wyporności podwodnej 48 000 ton.

Dodatkowo Flota Bałtycka posiada również dwa okręty podwodne takiego samego typu jak „Władikawkaz”. Nie było więc potrzeby ściągania na Bałtyk takiej jednostki aż z Morza Barentsa, kiedy się ją ma na miejscu.

O wiele ważniejsze dla Rosjan może być samo przejście „Władikawkaza” przez rejon ćwiczeń natowskich sił ZOP. Oczywiście będzie on namierzony przez zachodnie okręty, ale sam też będzie mógł prowadzić rozpoznanie i nasłuch, aktualizować dane rozpoznawcze (rejestrując sygnały natowskich sonarów) oraz śledzić nowe sposoby realizowania zadań.