Royal Power. Wielka Brytania w rankingu mocarstw przed Rosją i Chinami

Autorzy Europeangeostrategy.org podczas opracowywania rankingu skupili się na metodzie, która z założenia miała redukować do minimum wszelkie potencjalne błędy i nadużycia oraz zbadać stosunek ilości do jakości - m.in. sił zbrojnych. Lista mocarstw została opracowana na podstawie czterech zasadniczych kategorii:

• rozwoju naukowego, gdzie były brane pod uwagę najlepsze uczelnie wyższe poszczególnych państw, ponieważ to one w głównej mierze odpowiadają za rozwój gospodarki i wprowadzanie innowacji technologicznych m.in. na polu walki;
• dyplomacji i pozyskiwania informacji, w której skupiono się na możliwościach wywiadowczych państw, krajowych think tankach oraz zdolności do pozyskiwania informacji, a także działania na drodze dyplomacji;
• rozwoju gospodarczym, który w bezpośredni sposób przekłada się na siłę państwa
  i jego możliwości działania na arenie międzynarodowej;
• możliwości operacyjne wojsk, ponieważ liczebność armii nie zawsze przekłada się
  na jej zdolność do prowadzenia walki i zapobiegania potencjalnym konfliktom; autorzy jako punkt odniesienia przyjęli możliwość wysłania i utrzymania 40000 żołnierzy w dowolnym miejscu świata oraz wspierania sojuszników. 

Badanie zostało przeprowadzone na podstawie ogólnodostępnych materiałów oraz własnej oceny twórców tego rankingu. Dokonując obliczeń w każdej z powyższych kategorii dokonali oni końcowego podziału zawierającego opis poszczególnych państw rankingu, a mianowicie:

• supermocarstwo - kraj zdolny działać na wszystkich kontynentach, posiadający najwyższy poziom rozwoju gospodarki, dyplomacji i kultury;
• globalne mocarstwo - państwo pozbawione atrybutów supermocarstwa, ale wciąż z możliwością szerokiego działania na arenie międzynarodowej i zdolne do osiągania przewagi w wielu istotnych miejscach świata;
• regionalne mocarstwo - brak atrybutów supermocarstwa i światowej potęgi, ale za to silne oddziaływanie w regionie;
• lokalne mocarstwo - kraj o znaczącym wpływie na poziomie lokalnym posiadający szczególne znaczenie regionalne lub reputację.

Zgodnie z tą metodyką w kategorii supermocastwa mieszczą się jedynie Stany Zjednoczone ze swoimi możliwościami militarnymi. Podobnie, za mocarstwo globalne autorzy uznali tylko Wielką Brytanię, a za nią do klasy mocarstw regionalnych zakwalifikowali Francję, Chiny i Rosję. Tak słaby wynik tego ostatniego kraju jest równie zaskakujący co pozycja "starego Imperium".

Opracowany ranking nie jest jednak w pełni precyzyjny. Autorzy korzystali z oficjalnych, ogólnodostępnych danych, które mogą nie do końca odpowiadać rzeczywistości ze względu na manipulacje dokonywane przez poszczególne państwa. Problemem okazało się także zdobycie najświeższych informacji, ponieważ statystyki za poprzedni rok nie są jeszcze dostępne dla poszczególnych elementów badanych kategorii. Jednak mimo użycia danych z poprzednich lat oraz nieco subiektywnego podejścia autorów, ranking wydaje się być orzeźwiającym spojrzeniem i dobrym punktem wyjścia do kolejnych analiz obronnych i geopolitycznych.

Dawid Sadza