Polsko-francuskie rozmowy o współpracy obronnej

W poniedziałek szef MON Mariusz Błaszczak uczestniczył w polsko-francuskich rozmowach plenarnych — pod przewodnictwem prezydentów: Andrzeja Dudy i Emmanuela Macrona oraz w spotkaniu premiera Mateusza Morawieckiego z francuskim prezydentem i delegacją rządową Francji.

Jak przekazał resort obrony w komunikacie, wśród tematów rozmów ministrów obrony Polski i Francji była współpraca obu krajów w ramach Sojuszu Północnoatlantyckiego oraz Trójkąta Weimarskiego. Ministrowie zwrócili uwagę na zaangażowanie państw członkowskich w realizowane inicjatywy obronne sojuszu, zwłaszcza ze strony państw europejskich. 

Polska, a także Francja są partnerami w ramach NATO i w pełni angażują się w bezpieczeństwo jego wschodniej flanki

Resort obrony zwrócił uwagę, że francuscy żołnierze, podobnie jak polscy, są obecni na Litwie i w Estonii, aktywnie uczestniczą w misjach nadzoru przestrzeni powietrznej w regionie bałtyckim, prowadzą operację nadzoru morskiego na morzach Bałtyckim i Czarnym. W tych działaniach na wschodniej i południowo–wschodniej flance NATO, każdego roku uczestniczy ponad 4 tys. francuskich żołnierzy.

Ministrowie zwrócili uwagę na potrzebę koordynacji strategicznej i działań operacyjnych w ramach NATO (...) Zarówno Francja, jak i Polska postrzegają obronność europejską nie jako alternatywę dla NATO, ale jako jego niezbędne uzupełnienie i wsparcie

MON poinformowało, że Błaszczak i Parly omówili również relacje z Ukrainą oraz politykę rozszerzenia UE i NATO. "Polska i Francja mogą zacieśnić w przyszłości współpracę w zakresie obronności" - oświadczono w komunikacie.

Współpraca obronna była też ważnym elementem polsko-francuskiego planu programu partnerstwa strategicznego, podpisanego przez szefa MSZ Jacka Czaputowicza oraz francuskiego ministra spraw zagranicznych Jean Yves Le Driana (nota bene, wcześniej kierował on resortem obrony Francji).

Zgodnie z dokumentem współpraca ma dotyczyć:

1. promowania kwestii bezpieczeństwa międzynarodowego, jeżeli zajdzie taka potrzeba również we współpracy z innymi wspólnymi partnerami, zwłaszcza z Niemcami w ramach Trójkąta Weimarskiego oraz z członkami Grupy Wyszehradzkiej;

2. wzmocnienia zdolności NATO do realizowania jego kluczowej misji - obrony kolektywnej, poprzez zaangażowanie w inicjatywy sojusznicze wzmacniające jego zdolność odstraszania i obrony;

3. konsultacji pomiędzy sztabami generalnymi w kwestii wspólnego zaangażowania operacyjnego za granicą oraz wspólnych szkoleń i ćwiczeń ich sił zbrojnych;

4. rozwoju interoperacyjności sił zbrojnych obu państw w celu zwiększenia ich zdolności do działania oraz wsparcia dla narodowych przemysłów zbrojeniowych obydwu krajów;

5. intensyfikacji partnerstw w zakresie badań i technologii, w połączeniu z refleksją nad ich możliwościami operacyjnymi, oraz pomiędzy odpowiednimi branżami przemysłowymi, tak, aby wypracować długoterminową odpowiedź na wyzwania związane z wyposażeniem sił zbrojnych obydwu krajów, w tym z wykorzystaniem możliwości współpracy na poziomie europejskim;

6. zachęcania do współpracy pomiędzy podmiotami przemysłowymi obydwu krajów w celu wspierania i współuczestniczenia w rozwoju zdolności i technologii oraz wzmacniania własnych baz przemysłowych, przy wykorzystaniu nowych instrumentów europejskich (stała współpraca strukturalna, Europejski Fundusz Obronny);

7. intensyfikacji wymiany pomiędzy wojskowymi strukturami szkoleniowymi i kształcącymi (Akademia Sztuki Wojennej (ASzWoj), Institut des hautes études de défense nationale [francuski Instytut Wyższych Studiów Obrony Narodowej], szkoły wojenne, szkoły oficerskie);

8. wzmocnienia dwustronnej współpracy wojskowej i zbrojeniowej oraz jej potencjalnego rozszerzenia na wspólnych partnerów z Unii Europejskiej oraz z Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego;

9. wzmocnienia współpracy z zakresu cyberbezpieczeństwa;

10. wzmocnienia współpracy z zakresu przeciwdziałania zagrożeniom hybrydowym i wzmacniania odporności państw i społeczeństw, a także wspólnych wysiłków na rzecz walki z dezinformacją;

11. uznania doniosłości i promowania wspólnego historycznego dziedzictwa wojskowego (jednostki polskie w Wielkiej Armii, Armia Hallera podczas I wojny światowej, francuska misja wojskowa podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku, II wojna światowa).

Ponadto, ustalono że zostanie podjęta współpraca w następujących obszarach:

1. wspólna analiza zagrożeń dla bezpieczeństwa Europy we wszystkich ich postaciach, płynących ze wszystkich kierunków;

2. wymiana informacji dotyczących oceny ryzyka i możliwych odpowiedzi;

3. wspólna analiza zdolności odnośnie do planowania działań w zakresie zarządzania kryzysowego, w szczególności w ramach Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony oraz NATO, zwłaszcza poprzez analizę scenariuszy wspólnego zaangażowania;

4. rozwój wspólnej kultury strategicznej i wzmacnianie interoperacyjności polskich i francuskich sił zbrojnych poprzez wspólne ćwiczenia i wspólne rozmieszczanie sił w teatrach mających wpływ na bezpieczeństwo europejskie;

5. operacyjne przygotowanie jednostek, od szkolenia wstępnego aż do wspólnych szkoleń bojowych;

6. każdorazowo, kiedy będzie to możliwe, prowadzenie wspólnych działań w dziedzinach związanych z rozwojem zdolności wojskowych;

7. zaangażowanie operacyjne na wspólnych teatrach działań.

W programie zawarto również deklaracje dotyczące współpracy przy zwalczaniu terroryzmu oraz proliferacji broni masowego rażenia i kontroli zbrojeń "zwłaszcza w kontekście wygaśnięcia traktatu o całkowitej likwidacji pocisków rakietowych pośredniego zasięgu (INF Treaty)".

PAP/KPRP/Defence24.pl